крилест (прид.)
Еден вид пајаци се спаруваат со муви уловени во нивните мрежи: не дочекувале пород и ги шмукале крилестите невести: потоа се повлекувале во пукнатина на карпа за да загинат од отровот на своите пајачици по нивното оплодување.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Некои ја виделе како јава на крилест змеј над блиската клисура, слетувала крај водите и се вовлекувала во пукнатините на стените од каде, по неколку дни, исползувала како темно сива змија, долга и уплавна.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
6.1 Крилест коњ долета во сонот Со грива од пролетните откоси во полето Со стишени громови во копитата Со здив на длабока гора во ноздрите.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
Секогаш имаше пари; Семејството знаеше да го користи крилестиот човек на многу начини! А сега? Горчливост!
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И пак: Додека луѓето во страв и ужас се криеја, по келарите од куќите и најдлабоките засолништа, од милијардите ледни погледи на сивокрилните Сили што го затемнија небото, оние малкумина меѓу нив што не најдоа засолништа и се затекоа тука, гледаа во чудото што се случуваше пред нивните широко отворени очи, зашто силна светлина бликна од Светијата над светиите и пред неа се отвори тешкиот превез од прашина што надоаѓаше од пустината, а потоа се раствори и сенката на крилестите Сили што светлината ги претвораше во пламен и пепел штом ќе ги допреше, додека нивните трипати свиени шофари паѓаа во снопот, се палеа од неговата огнена сила и се спепелуваа како и крилјата на сивокрилите летачи што ќе ѝ се најдеа на патот на чистата светлина, додека спржените ангели со ледни очи крескаа во ужас и паѓаа одгоре и допламнуваа, превртувајќи се низ воздухот како огромни пеколни факли, а светлината што бликаше од скутовите на Храмот отвораше пат, угоре, кон чистото небо, та тогаш оние од Израилот што го видоа тоа чудо на светлиот пат што ја спои утробата на Храмот со разгрнатата порта на Небото, посведочија уште едно чудо во кое, полека лебдејќи, по патот на светлината почна да се искачува арката на Заветот со Законот во неа и фати да се оддалечува и се упати кон портите Небесни и кога овие ја примија се затвори капијата на Сводот, превез од темни облаци го препокри затвореното небо, а зракот од срцето на Храмот полека почна да слабее сѐ додека наполно не згасна, та во Светињата над светитите ја немаше веќе самата Светиња во која престојуваше Зборот Божји, а за земјата немаше веќе Законот Негов, само студениот ветер на темните Сили... Доктор Корец ги отвора очите.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Била вчудовидена, тоа да, но никогаш никој во животот не ја повредил, та затоа не се плашела од никого, а да видиш крилест човек, па тоа е толку интересно, таа била горда што го сретнала.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Требаше само да погледне и уживаше при помислата дека е единствената жена на светот што е омажена за крилест човек.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Се родија четири деца, три момчиња и едно девојче, а според енергичноста како да беа навистина крилести.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Па така имавме и посебен однос кон овие крилести, убави пријатели на човекот.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Додека бил млад секогаш летал ноќе, зашто ноќта е како создадена за крилестите луѓе.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Крилестата телепатија што го предупредувала кога кулите, дрвјата и бреговите му се испречувале на патот, суптилното сетило и чувството што го водело низ лавиринтите од шуми, падини и облаци, сето тоа било засекогаш согорено со оној удар по неговото лице, она синкасто електрично пржење и саскање.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тука се, крај мене се! Мои се, крилести се!“
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
„Ох“, рекла Брунила, трагачката по загубената крава. „Крилест човек.“ Така таа го примила тоа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
