очаен (прид.)
Во својата семантика љубовта како волја за живот е очајна и мрачна потреба, а омразата не е единствената антитеза на љубовта.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Не е способен веќе да избега од потполната очаеност.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Србите се шовинисти; тие се очаени во борбата со своите непријатели за заштита на нивните национални интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Колку во поскоро време еден народ го изменува својот јазик, толку поопасна и очајна е неговата положба.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Посилниот очајно одмавна со рака: - Не ти, туку Бугарин.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Македонија како библиска земја беше седиште на разноразни чујни и нечујни матновидци кои ги исцелуваа напатените и очајни транзициони страдалници со телесни и душевни болештини за кои и медицината дигнала раце.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Вик на победа, очаеност и злоба му застанува на грлото и се онесвестува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Најпосле најдолните, најочаените органи на српската пропаганда, родум Македонци, пак се полезни за Македонија: од нив се образува класа од недоволни од српската пропаганда за коишто нема пат кон Бугарите; тие ќе ја зголемат класата од националните сепаратисти.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Човечката рамнодушност ми ги отвори очите, животот ме научи на простување, тлеечкиот жар од горко и очајно плачење кое доаѓаше од далечината ме научи на простувањето.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Викам да бега, но главата само подрипнува и уште поочајно ме гледа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пополека му се вселуваше очаеност, слабост ги зафаќаше зглобовите и целата снага.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Бидејќи јас бев на почетокот на обидот, можете да замислите колку бев осамен и очаен заглибен во многуноќна глувотија, загубеност и безнадежност.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Но што да се прави со очајната непостојаност на народот?!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас роб на гревовите очајно се опростувам од младоста. Пустош... Опљачкана утроба...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Кревкиот соживот повторно прета се градат ѕидови во неколку гета сеуште глумат братство единство а душа им гори за етничко чисто Чувај не Господе од искариоти превртливи души и квази патриоти со устите полни за народ да се сплоти а гз ќе им зине за куфер со банкноти На телевизија невиден смрад будно не следи Големиот брат очајни луѓе, морална криза калаштури штури за анализа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Борбата беше и е очајна.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
„Конфузија во зениците на болните поради очајното барање на крајот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Сето тоа, се разбира, не сакав да ѝ го кажувам на Марина, зашто споредбата со нејзината втора мајка можеби уште повеќе ќе ѝ го загорчеше чувството на очаеност, што сѐ повеќе ја обземаше.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Дали сме доволно очајни, луди, изопачени зависно од точката на гледање кога ќе не надвладее потребата дали од безделничење или од чиста пакост, злоба и алчност да имаме храброст да ја реконструираме вистината, за секој од нас да си има по една вистина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Шанса за светилник на морепловците
оние кои сѐ уште не се очајни
и не се плашат од фантазијата на брановите.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
