пет (бр.)
„Не можам. Нултиот час е во пет. Здраво!“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Лесно се качи до последната врата со боја на зрела 'рж и забележи на неа пет крвави отпечатоци на прсти.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Рече дека бил со пет факултети, бил конструктор врвен на моќни ракети!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Така, тие можат да бидат работно ангажирани за извршување на јавни работи до пет дена во месецот, како и за извршување на сезонски работи и други повремени работи од страна на градоначалникот на единицата на локалната самоуправа, јавните претпријатија и јавните установи.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Се насмевна во себе. Секако, секако ... овој човек на плажата — колку години има? Шеесет и пет? Седумдесет? — чкрташе и шаркаше наоколу.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Најпосле Партијата можеби ќе објави дека два и два се пет и ти ќе мора да веруваш во тоа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тие сметаа дека склучувањето на договори за работа на определено време за пет години е предолг временски период.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Низ прозорецот можевме да го забележиме едниот од петте стражари чија силуета на сртот од благата височинка личеше на стрелка која се движи според строго одреден интервал, навестувајќи го скорешното паѓање на мракот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Во февруари 1941 година околу пет илјади Македонци се повлечени од фронтот и испратени во логори.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ох, ти гугувче малечко! Што си згрешило ти пред господ, да береш грижа уште од пет години?...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ти можеше да ги предложиш твоите пет опасни зборови, а потоа и јас моите пет неопасни зборови.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во пет часот ме враќаат в ќелија и иде лекар да ми ја прегледа ногата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пет минути и отровот ќе му ја замрачи свеста и ќе го фрли во заборав.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Отиде до автоматот за цигари и стави дваесет и пет центи во жлебот за ковани пари.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
А тоа пет кила и сто грама и со букви и со цифри.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Упорно настојувам да се убедам дека еден од петте големи прсти е неподвижен.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
По пет и осум редови дебели букови и борови трупци долги до десет метри.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Таа плетеше некои куси волнени чорапи на пет игли со преметнат конец преку вратот.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Очите веќе му беа бистри како кога се врати без револверот со калибар седум шеесет и пет бо уште со пасошот в џеб, со таа црвена книшка на магиска моќ да се отиде во невидени светови или на иселеничка плашлива надеж дека човекот може да најде и втора татковина.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Палејќи цигара по цигара откако минаа повеќе од пет часа чекање, беше сигурен дека автобусот ќе пристигне дури по полноќ во ситните часови.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
