полициски (прид.)
Трипати неделно мораа да се јавуваат во полициските станици и секој ден зад нив се влечеше сенката на полицискиот агент.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Небаре како молскавица прелета пред неговите очи полицискиот камшик и на лицето почувствува пржење.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Самиот исечок е многу мал, а веста е практично од неколку збора, дека трговецот Никола Поцо бил притворен и држан две ноќи во полицискиот затвор на улицата Хане заради, како што се вели, обид за силување на својата прислужничка.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Попусти беа строгоста на полициската униформа и палката на татко му.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Беше тоа полициска патрола што ѕирка во прозорците на луѓето.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Меѓутоа, во полициските записници стои дека на 4.11.1890 год. во една поголема група сослушувани ученици и студенти од Македонија бил и Хаџиташковиќ и дека дури утрето и таа група го напуштила Белград.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По улицата се движеа воени и полициски патроли.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Градот беше опколен со воени и полициски сили.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Токму кога се врати во куќата по безуспешната потрага, пред куќата веќе стоеше полициско комбе.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тоа се здружените полициски сили од двата града, на кои им здодеало да се тормозат со затвореници што не ги ферма ни судот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тоа беше веќе обработена епизода во полициската фарса.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Четири години ја пеев „Народе македонски...” и четири години заради таа песна го пиев грчкото масло и серев по грчките жандармериски и полициски канцеларии и подруми.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Меѓу нив и маж во полициска униформа.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Воените и полициските патроли беа проретчени, но не беа како првиот ден.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Пред тоа стоев пред парченце огледало и гледав како ми побелуваат очите од грижи, од јад поради човечка пакост, поради зашвајсуваноста на полициските срца.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Од полуотворените врати на секаквите куќи кон мене зјапаа баби со лица на црцорци и тапонски агенти: оџачари со мердивани за да погледнуваат во туѓи прозорци, попови со оружје под прешироките мантии, предвоени пензионери на патерици и во излижани облеки на риги но со полициска цел во голите и збрачкани тикви, маслосани асфалтери со замачкани муцки и со душоваднички нокти на прстите, пожарникари, лажни студенти на државни бицикли, продавачи на зашеќерен сусам.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Вистина, ме пуштаат до логорите со ранети борци на Демократската армија, но секаде со полициска придружба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бомби во полициски станици, убиства на полицајци, судири на гранични патроли со вооружени лица – сите овие нешта ги имаше и порано.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Утредента полициската станица осамна пеплосана.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Тоа од своја страна имало посебен одраз врз движењето на бугарскиот окупаторски апарат и на окупаториските воени и полициски единици во Македонија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
