ракатка (ж.)
Гревот не ми се догледува. Можам сите свои коски во една ракатка да ги држам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си бил еден човек и си носел една ракатка сено, една коза и еден волк.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Сосе ракатки зелје во рацете се крстат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој им фрла една ракатка слама на кравата и на магарето, јас одам по него. 53
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Наставничката Зага возбудена раководеше со хорот и оркестарот - изведоа ракатка народни песни.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Некој од школниците донесе ракатка свеќи што болснаа крај кандилцето запалени од присутните и забуцани во два грста земја ставена во заборавена чинија.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Раката му оди в пазува, ја напипува сликата, таа е мазна под прстите и Соколе долго ја мазни, ја милува.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Отиде во работилницата и оттаму донесе една ракатка сено, го чуваа тука за коњите.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Многу, многу темнина, а само ракатка светлина и среќа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Како тељои космата, а плетенката дебела како ракатка. Ено влакно - ен флорин.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Особено откако ги видоа многубројните перчиња женски коси обесени како ракатки ’ржени класје.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Откако ќе ја ожнееја првата ракатка и ќе го отвореа полето, срповите им ги предаваа на тие од кои ги зеле, а сами седнуваат под сенка и плетеа капели, или заминуваа низ полето за да одредат друга нива за жнеење.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога ќе останеше последната нива за дожневање, жетварите се натпреваруваа кој ќе дојде прв до крајот, односно кој ќе ја ожнее последната ракатка.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
