раменица (ж.)
Потоа богословот го покри парчето небо со своите раменици и во собата легна непријатен мрак.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И други неволји исто така се струполија на неговите раменици.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Да не направиме некоја беља? - Коте, - рече Методија кревајќи ги рамениците, - не верувам, ама што можам јас сигурно да ти кажам.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
А по некое време, кога беа веќе зафатени во еден голем град и откако работеа доста за да можат да сетат што значи да се кажува копанката со вар и песок горе; на високото скеле на една раменица, откога можеа да сетат што значи и сѐ друго тука, старците често пати знаеја во слободните денови, или онака, делник ден, кога немаа што да прават во градилиштето, да ги пуштат сите нив да прошетаат по улиците на тој град, да го видат, да го рашетаат градот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Косата ѝ беше лесно фатена во витки од страните, а локните ѝ се спуштаа до рамениците.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Тоа што имаш криви нозе и дека малку си свиткан напред и шијата ти е втисната во широките раменици, многу не се гледа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Целата се шаренеев по просторијата од ламбадестото здолниште, кое не суптилно ме оцртуваше во задниот дел, и топло портокаловата тесна маичка која ги истакнуваше голите црни раменици под мојата коса.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Ги исправив рамениците и воздивнав за да не паднам со лице врз својата сенка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Јастрепски остроока, подгрбавена аглесто и со машки објала под црната калуѓерска облека, така што дури и рамениците ѝ личеле на скршени или преморени крилја, изгледала дека никогаш веќе не ќе зачекори по таа земја на тага, дека ќе остане на тоа и свето и проклето место, помеѓу две нездрави црни борови стебла, и самата да пушта од себе испреплетени корења и да го наслушува со накривена глава минатото.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Свиркаше нешто тихо и ги ширеше рамениците во мракот чувствувајќи се страшно мускулест.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Меткајќи се меѓу својата безвредна стока, со долгиот нос и дебели очила и со поднаведнатите раменици под сомотскиот жакет, тој секогаш оставаше впечаток како да е повеќе собирач, отколку трговец.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Постарата сестра сега просто липа, конвулзивно ѝ се тресат мршавите раменици.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Психијатарот, ги крена рамениците, погледна кон часовникот за да биде сигурен дека времето предвидено за нивната сеанса заврши, а во мислите му се роеше идејата дека секогаш ќе има работа за таквите како него!
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Толе ги изгледа од пети до глава извалканите орачи, им ги виде испуканите усти од солта, пиперта и ветерот, им ги виде босите искрвавени нозе, голите изгорени раменици под искинатите кошули, козинавите црни градници и белите глави, полни со земја и му стана чудно од каде во тие робови насмевка?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Мустаќите му беа машки кренати, одвоени од горната усна, на рамениците можеше да му се постави темел за манастирче.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тато Петре ја крена Мими на раменици, како што тоа го сторија многумина татковци, убаво гледаше и се вклопуваше во секоја иницијатива што одекнуваше откај бината.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Набргу беше во состојба да препешачи три километри, измерени со чекори низ ќелијата, а неговите свиткани раменици стануваа сѐ поисправени.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се чини ко амор да беше со своето копје долета ко орел, ме згази тешко по рамениците тешката нога негова со неможна сила ме згрчи душата ми ја собере во клопче, над очите ми испушти темен превез. Таму каде што шумат боровите, таму каде шумолењето на птиците во моето тело буеја, застана тој скитник на мостот, од бучните црвени води, застана таму каде отчукнува, ѕвоното на мојот живот...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Шишман го крена пак тенџерето одкако ги крена рамениците пред Србина и се запи до заборавање.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
О'Брајан го фати за раменици со своите силни раце и се загледа во него од блиску.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
