расплаче (св.)
Време е очајот да се измоча и одземената слобода да се грабне време е во ова невреме мачно месијата мајка да ни расплаче Да можат и сонцето би го згаснале просветлени демони во мрак да можат сите би не убиле време е да им застанеме на пат Парталави души нечистотија шират со омраза нѐ распарчија до коска време е за сурова војна со овој болен и импотентен свет
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
На сликата на белиот мермерен споменик, иако многу одамна не беше ја видела, ја препознала својата другарка и не можела да не се расплаче силно.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
И е страв дури и гласно да се расплаче.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некогаш само еден обичен збор може да те расплаче.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сето тоа беше толку мачно, и толку тажно и беше лицето, усните ѝ потреперуваа и ми се чинеше дека во секој момент ќе се расплаче.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
ги менуваат имињата на луѓето и на местата, на својот јазик не смееш и да се расплачеш, мртвите да ги испратиш, ако зборот му се украде на јазикот, јазикот може да биде и пресечен и откорнат, мајките им ги затнуваат устите на децата, со раце им ги затвораат, ги задушуваат; од Јужна Грција се сите служби: и учители и попови и полиција, сите ни кажуваат што треба да работиме и колку треба да работиме, но никој не ни кажува како треба да живееме, ама кога ќе победи нашата партија, ќе нема човек на човека роб, ние слободно ќе зборуваме и на својот јазик ќе учиме...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можеби кога ќе чуе дека ме убиле, ќе се расплаче со обете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
-Животот умее да ни понуди исти формулации со кои еднаш ќе нѐ изнасмее а идниот пат ќе нѐ расплаче.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И тогаш се сетив и на чавчињата мои. Ми падна жал и излегов надвор да се расплачам. 149
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не можеш и солза да пуштиш, ко човек да се расплачеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му идеше како дете да се расплаче, но се плашеше да не би со тоа да предизвика некоја незгода и за братучедот Србина.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Очите му светат ко догорчиња, готов е да се расплаче.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мислиш ќе ти проговори, мислиш ќе ти се расплаче телето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некои ќе се расплачат и немаат време да си ги избришат солзите, што се вели, зркнале во мене и гледаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не се смеам, туку се обидувам да се расплачам...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Влегов во класот; сите гледаа во мене со љубопитен поглед, а јас ги стегав забите да не се расплачам.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Марија не можеше да се воздржи да не се расплаче.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Па што ако се расплачам, си велам, и плачењето може да биде среќа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Перса појде до кујната по чинијата на Мурџо и откако ја накити со многу повеќе манџа отколку другите пати, излезе надвор само за да не се расплаче пред малечката.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
За да можам да се расплачам, вели првата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
