розов (прид.)
Белузнава зора, Високо - розови облаци.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сенка темна се надви над розов бакнеж во свила стегнат.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Но не со намера да го укорам заради непристојното и по малку загадочно однесување во оној дел од неговата приказна што се однесуваше на спомнатиот волшебно розов облак, туку за начинот на кој настојувал да се изземе себеси од секое можно сомневање па дури и од недоразбирањата што би можеле да се појават во врска со нив.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Пријатно е да ја имаш среќата за прислужничка Додека ти ја отвора розовата врата на утрото И ти го принесува на прекрасно дизајниран тас Долго очекуваното изненадување.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Наеднаш, кога Балот сосема испари од сферата на неговото интересирање, негде попладнето, кога дефинитивно беше објавен денот на одржувањето на оваа забава секретарката Јованка влезе во канцеларијата со поканата в рака и тоа држејќи го пликот поткренат над градите, речиси допрен до нејзините розови усни.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Еден дел од широкиот двор беше покриен со лозници и насекаде имаше цвеќиња: во предниот дел од дворот во март месец по земјата се ширеа бели и розови зумбули, во април потокалови и црвени лалиња, а над нив се извиваа тенките но густи како букети - бели и лилави јорговани кои расцутуваа во мај, додека преку целото лето низ дворот се ширеа бели маргаритки.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Низ треперливиот дожд нејзините збунети очи за миг се задржаа на розовиот флокс, потоа се свртеа кон високите сини ралици и потоа се спуштија на жолтото ритче од маргаритки.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Во тој миг судијката удри со дрвениот чекан на кружната гумена подлога што стоеше на масата, веднаш до бокалот со вода над кој беше распослана салфетка во розова боја.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Внимателно ги собрав прстите напред и тие, со јаболчниците на предниот дел, формираа петтолисна детелина распослана на местото каде што започнуваше устинката со розова боја.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Капки пот му го оросуваа целото розово лице.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Понекогаш квечерум чистачот на чевли од Plaza de Armas седнат пред портата на својата розова куќичка под огромниот крст на врв рид ќе фрли поглед на параглајдерите над Мирафлорес - колку да им довикне на аздисаните туристи и авантуристи дека сѐ што лета не е кондор, ќе фрли поглед чистачот на чевли и кон сурферите кај Баранко - колку да им довикне на јавачите врз сопствените мечти дека баш во Баранко опирањето на застоеноста на живеачката се правеше со вина, песни и убави жени, а не со некакви пластични секачи на морските бранови.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Тоа го правел по наредба на Германците, бидејќи розовото масло многу им конкурирало на германските вештачки мириси на светскиот пазар.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Најпрвин таму пребледува небото, станува розово, црвено, набабрено со пурпур и чиниш одеднаш ќе потече црвенило и ќе ја облее засенчената страна на планината.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Кога ги открив помеѓу нејзината облека розовите гаќички и свилениот црвен комбинезон што пред малку ти го пробував си реков зарем може да е грев ваквите убавини ако ѝ ги облечам место на Натето Дуково на Огнена што уште не сум имал среќа да ја допам?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Колкупати и фустанот си го има кревано, онака, без да му ја мисли, за да ми го покажала новиот розов комбинезон.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Високата георгина уште повеќе се исправи, белите хризантеми си ги раширија листенцата подавајќи се на нежното милување, паднатите, жолти лисја подлетнуваа, а трите розови пупки - лесно нишкајќи се расцутеа од радост...
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Маци мирно ја лижеше мојата чинија која наместа имаше розова боја.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Веројатно мислејќи на бавчата со рози низ која шеташе мокар ветар и девојки во розови наметки.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Нејзините розови колена се припиени во сините панталони на морнарот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Такво е розовото масло произведено од ружите во Казанлачкото поле...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
