скрстен (прид.)
Што можеле да прават Кочовите? Да седат со скрстени раце?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Не можеше да остане со скрстени раце. Мораше да дејствува пред историјата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но ние не можеме да останеме со скрстени раце, запрени умови.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Албанците, гологлави, пристапија со почит, со раце скрстени. Тој час најстариот се доближи и вземи удри очи па прошепна со искрен глас: И везден ти да плачеш, имаш зошто.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Кроеше кадијата, но не седеа со скрстени раце и бунтовничките водачи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Око за око, заб за заб! Со скрстени раце ништо не се прави...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ајде, братко, помогаи си и бог да ти помогне. Со скрстени раце нишчо не бидуа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затворениците седеа неподвижно, со скрстени раце на колениците гледајќи право пред себе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- И мене читај ми, - се вмеша Бреза која седеше крај својата пластична шолјичка „со кафе“ и пушеше „мастика - цигара“ со скрстени нозе, имитирајќи ја во сѐ мајка ми.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Кадијата седна со скрстени нозе на меката постела и ги зеде двете кадани што беа до него, таа што му висеше на вратот и онаа што му ја бушавеше косата, и ги кладе на своите колена и како деца почна да ги лула, а кон другите извика: – Фатиме, Халиле, Ремзие, Мерсиме, Атиџе, Мамуре, харфата и дајрињата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Најпрвин посакуваше средбата да биде случајна, на улица, за да ја види неговата покајничка реакција, да му ги види скрстените раце кои молат за прошка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Роза седеше со рацете скрстени на стомакот – беше бремена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Седнало момчето во еден ќош со скрстени раце како некое сиромавче.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
