спонтаност (ж.)
Нив ги сврзуваат, ги обединуваат спонтаноста на доживувањето на „мотивот“, помнењето и обземеноста со него, и така слеани во едно требаше, тогаш, да го искажат неговото јадро, суштината на опеаниот настан - трагичната смрт на Рацин -, за да се обликува целината на реквиумот, на оваа, условно речено, мала, своевидна поема, на нејзиниот сензибилитет, на поетичката структура и јазик.
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Тој со едната рака ја држеше цврсто за половината чувствувајќи ги нејзините растреперени мускули, а со другата рака ја стискаше нејзината рака и ја чувствуваше нејзината врелина и спонтаност привлекувајќи ја кон себе колку што е дозволено.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Или таа можеби не го знаеше она што веќе го знаеја нејзините врснички – дека момчињата одамна не бараат дозвола и дека таквото нивно однесување се вика спонтаност.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Поставката на дванаесетте внимателно избрани сцени на злосторство од страна на Гмелин ја толкува традицијата на вандализмот во уметноста како серија на редимејди лишени од спонтаност и радикалност.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Упростено, зборува за мене дека сакам спонтаност и случајност.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
- Жана наслушнувала дека бил темномурест, со блескави, црни очи и чиста насмевка, која, покрај сета спонтаност, делувала диво.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Нивната внатрешна целост. Спонтаноста на маѓичното во секојдневното.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
