стрина (ж.)
Нешка ја слушна стрина ѝ Митра и во првиот момент новината не ѝ направи никаков впечаток.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Стрина ти ако уште некој ден не каснеше кртули, сигурно ќе ме оставеше.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Но стрина Спасија уште погласно пиштеше и си ја корнеше косата, зашто од очите на Руса ѝ течеа солзи право прудолу по секотините и право прудолу со секотините се чинеше ќе ѝ истечат и очите со боја на модар јоргован и големи колку филџани, толку што беше огрубена.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но кога пропеале трети петли и ко почнало да се разденува а Бошета уште го немало да се врати, стрико Никола сиот се вомјазил да не му се сторило ништо лошо и заедно со стрина Николица и со Атанаса ги разбудиле сите домашни и сите зедно, со запалени вивки и гламни, истрчале на срецело и надале гласови, троа навистински троа од навал, за сите да чујат каква нова несреќа ги снашла и да тргнат да го бараат Бошета.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Стрина ми направи еден преседан, пред гостите на татко ми му рече: Слушај девере, кога на помалата си ѝ купил толку работи, ќе ѝ купиш и на Милка.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Татко ми беше многу фер човек, кога дозна дека татко ѝ на стрина ми работел кај еден Србин, тој ѝ рече на стрина ми: Да одиш да си го земеш татко ти, тој е стар човек и да си го гледаш тука, има за сите леб.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Стрина Маловица се понамршти и кога виде манџи со расол, со јајца, па кога Доста ѝ рече оти и лимун ќе ѝ нацеди на супата, просто го искриви вратот на страна и се насмеа „подмустаќ“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој рече дека имал некоја стрина по име Цвета; дека била фризерка и дека имала дуќан во центарот на градот; дека како дете редовно наминувал кај неа во дуќанот, а таа по работата, откако ќе го затворела дуќанот, го водела дома и му мачкала едно парче леб со жолт путер; таква жолта боја никогаш веќе во животот немал видено, ниту пак некогаш повторно во животот сетил таков мирис.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Стојан се насмеа слатко кога стрина му Митра му рече дека неговиот другар Крсте се жени и дека треба и тој да бара чупе да се жени.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За стриковците и стрините, за вујковците и вујните не знаеше многу, освен дека едните се од едниот, а другите од другиот сој.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Во селото се правеа многу свадби и ме викаа да помагам, одев и кај роднини и кај јабанџии да им помагам, зашто многу убаво го месев лебот, посебно убаво месев мајалник – наутлија, тоа го научив од стрина ми Риска.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
- Ми се откинува од рака, вели Уља и само ми кршка од патов. - Си берев цвеќиња, стрино Велико, вели Горица и пак почнува да плаче.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тодор исто не даваше да се чува огледало во куќата, но стрина Спасија, мајка ѝ на Руса, која беше исто убавица, не можеше да го прежали огрубувањето на ќерка си.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Некој рече, а другите го подзедоа и го раширија реченото дека парите не ѝ се сониле на стрина Николица туку на Драганка.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
АНЃЕЛЕ: Да си жива и здрава, стрино. Вам Димче да ви дојде со здравје.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ја праша стрина Маловица како се викала мајка му на Илка. Таа ѝ одговори: Стојна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Жива е, рекол Ристе. Таа ми е стрина, мажена е за стринка Анѓела.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
За моето заминување од моите дома знаеја само сестра ми Љубица и стрина ми Риска, друг никој.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Божем на стрина Николица нивна ѝ се сонил еден сон дека на Градишка Вода, чекор десно од кладенецот, има закопано златници.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се распиштеа и децата, а стрина му Кулевица ѝ притрча во помош: — Чуј, слепелнику ослепел, шо ќе направиш, мајка ти ќе си а удавиш!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
