тек-тук (прил.)
Како огромен шарен килим долу се простираше полето и искапено во утринската роса се преливаше во златото на узреаните оризови класја, во зеленилата на тутуновите стеблинки, а тек-тук се белееја и снежните пахулки на памукот што избиваше низ распуканите чушки.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Во прилозите за начин како најкарактеристични му се видоа заемките: бирдан, веднаш; ѓене, пак, повторно; сабајле, наутро; сефте, првин, прво; текрар, повторно, одново; тек-тук, ретко, одвреме-навреме, тук-таму.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Далеку назад останаа нивите и оризиштата а пред нив се спружи темно–зелено поле, како бескрајна нива, прошарена тек–тук со понекоја ретка врба.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Со корици без корици лоша фура. Машини за пишување нова шема компјутери тек-тук, многу ги нема...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Низ пат, тек-тук, сретнувавме луѓе кај си одеа в црква.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
„Се ора“, вели тој, „тек-тук. Леб никој не меси, сите на купечки.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
