фараон (м.)
Фараоните на своите војсководци како награда за храброст им давале ќуп со мед.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Владетелите на една таква држава се апсолутни, какви што Фараоните и Цезарите никогаш не можеле да бидат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Неусогласеноста меѓу изгледот и облеката се очитува и во нејзиниот сон во подземните одаи на пирамидата, во кои најнапред е запленета како наивен, изгубен турист, каде останува како доброволна љубовничка на фараонот - Сонце, синот на порозната сфинга.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Мојот познајник, Самоников - мислам дека се насмевнав (за малку и Катерина да ја прашам дали забележала некои промени на моето лице) - мојот познајник Самоников да беше случајно фараон или некоја слична фаца веројатно ќе мораа и неговите љубовници и метреси да го придружуваат на ова негово големо патување.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Седумнаесет години откако ја вовел новата религија, фараонот умрел.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ама како да се куртулам од овие фараони?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Пирамидата - лавиринт од бункери, ќе биде последното прибежиште на фараонот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На жеравите старата татковина им била кај Нил, место на кое во тоа време немало фараони и пирамиди.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
ТЕОДОС: Најлошото! Да ме пресретнеа арамии поарно отколку овие фараони!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
„Се качив на врвот од планината, го сочекав самракот, потоа срамежливата, добра светлина на првата ѕвезда, па втората, третата, другите ѕвезди на темната дланка на небото ги палеа своите оганчиња, и јас знаев дека сите самовили, сите џуџиња, сите духови на претците се таму, на нив, на блиските ѕвезди, дури и фараоните, и светците, ја разбираат мојата желба, ми ја подаваат раката“.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
ЈАКОВ: Зборувате како митолошки бог! Сте го зеле неговото обличје, сте ја ставиле неговата маска, сте станале неприкосновен, недопирлив, миропомазан фараон.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Фараонот О, о, застана! Мириса на клаустрофобија. Тој е среќен.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И се потсети на она што имаше чуено за кафезот на фараонот, кого кога го закопувале во гробницата, заедно со сите предмети што ги сакал кога бил жив, му го ставиле и кафезот со птици да му пее и во задгробниот живот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
