ќос (прид.)
- Јас мислев некој ќос прета, вели и ме одѕидува, ги растуркува камењата. Свеста веќе ми работи ко аероплан.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А нашите вдовци нека не дремат како ќос на јајца. Нека си и отворат очите, ако сакаат да имаат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Еве ја, позадинска вошко, мојата револуција и сите брадести, мускулести и ќоси големци !
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Од другата страна се одгласи, друг, ќос.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
