Полска име.
полски прид.

Полска (име.)

Кога еден поасолен нов сонувач Од Чешка ли од Полска ли ќе да беше Апла им плесна в лице Дека од старите соништа со петокраки Полоши се само новите противсоништа
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Тие денови дојде и жена му од Полска.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се пушти глас дека стигнавме во Полска.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Така, мајка ми од Полска дојде во Унгарија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тоа лето го донесе почетокот на војната, Германците удрија на Полска.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Од писмото дознавме дека жената на Паун Радевски е во Полска, заедно со девојчето што го памети уште како цицалче.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таму во Ташкент не престанавме да се прашуваме зошто тие по излегувањето од Сибир, не најдоа храброст да се појават пред поранешните борци, сега работници во советските заводи, во фабриките на Чехословачка, Унгарија, Романија и во Полска?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Мајка ми беше во Полска, татко ми во Грција (заборавив да кажам дека кога беа затворени во Лерин татко ми со браќата и снаата, татко ми не го пуштија од затвор, туку беше прогонет на островите во Грција и таму беше сѐ до 53 година ...ако е точно, не сум баш сигурна(!)... кога го ослободија живееше во Лерин, ама беше политички неподобен).
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во 1684 Австрија, Полска и Венецијанската Република ја формирале Светата Лига која ја продолжила борбата против Османлиите.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во Полска границата ја поминував пеш, туркајќи пред себе стар велосипед, а понекогаш и нов.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Наблизу пиштат локомотивите со новите транспорти на живи луѓе со истоштени лица, најчесто со згаснати погледи и пресушена болка на откорнатици, луѓе што брзо, веќе навежбано се товарат во добиточните вагони кои поаѓаат проследени со пискотите на жените, викот на уплашените деца, занемените мажи, воздишките на средовечните, шепотливите молитви на старците пристиснати во своите први, подвижни ќелии, на луѓето што од страв се измокруваат во својата облека, на децата што несвесни за ужасот кој ги обзел нивните семејства, бараат простор за игра, во вагоните тргнати за далечната Полска во кои има едвај место за стоење.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не беше пресреќна ни со тие понуди, зашто сакаше да се вратат онаму кајшто припаѓаат, во Галиција, во Полска, во Германија или во Австрија, а им се случуваше спротивното: како семејство сѐ подлабоко навлегуваа во Ориентот, кој – си мислеше Гита Корец во бессоните солунски ноќи - него можеби го влечеше поради традициите што му се допаѓаа на салонскиот ционист во него, но и на сѐ повидливиот, автократски дел од неговата личност.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Имено, Судот од Стразбур, со пресудата Креуз vs Полска 28249/95 од 29.V.2001, веќе го санкционираше прекршувањето на човековото неприкосновено „право на суд“ за сметка на правото државата да си ги наплати судските такси.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имав пасош и често патував во Полска, а најмногу во демократската Германија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во Корча ме лекуваа доброволци од Чехословакија и Полска.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така, Леон и Хана на ќерка си ѝ дадоа име вообичаено за Полјачките, почитувајќи ја средината во која живееа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Уште на пристаништето меѓу Грците кружеше веста дека ќе бидат товарени во полски брод, значи најверојатно ќе отпловат за Полска.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А каде е таа Полска? Се прашувавме. Далеку или блиску до нашите места?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Го заменил генералот Вацлав Комар, главен организатор и реализатор на грчката акција во Полска.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И ќе го истовариме во Полска”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Повеќе