атака ж.

атака (ж.)

Не барам а наоѓам во себе чудна слика: помеѓу осаменик и чета со нејасни лица е кренат непробоен ѕид со тајни отвори за атак само од едната страна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Всушност, тоа беше атак на концептот според кој на црнечката историја би требало да ѝ се прости и да се заборави.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Уште еден чекор, уште еден, но тие напори го влечеле сега во линија на зиг-заг по бришан простор и бил точно онде кај што се исправил во атакот да ѝ појде в пресрет на смртта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Власта, во својата атака против претставата ги користела сите средства.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ептен бев во небрано, јас и матев нешто околу јазикот, мене тоа ми беше професија, ама оваа директна атака врз мене, врз мојата концепција за животот, би рекол, не можев веднаш да ја сварам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Жртвата, изложена на постојан атак одговара, во тоа е етичката утеха и охрабрување, надвишувајќи ја реалната премоќ на гонителот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Подредувањето на „Две тишини“ во пет вокалски раздели е атак врз „зададената“ хетерогеност на оваа „Париска тетратка“ пишувана во март и април годинава во период кога на болеста која пустоши низ телото на поетот, ѝ се одѕива единствено песната која пустоши низ душата на поетот, собирајќи данок од премолченото, потиснуваното, недоизреченото, скриеното...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Кормилару, со клунот напред, рицари, со песна на атак.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Успевајќи да влезе во зградата, тој од балконот почнал атака врз војската.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)