генеза (ж.)
Но неговиот конфликт со Отоманското царство имаше длабока генеза.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Поимот сага е условно употребен во балкански и семеен контекст зашто неговата генеза потекнува од раскажувањето за исландските кралеви.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Гајретот има заедничка генеза во монотеистичките религии.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Јас ќе бидам принцеза! највредната сум пчелка, од мојата генеза. Не, не, не, извикаа дечињата...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Метафората на лавиринтот во балканската историја требаше најмногу да му помогне да проникне во генезата и смислата на трајното пресоздавање на балканските граници, како хронична мистерија.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тој беше предизвикан да трага по генезата на името и тајните на баклавата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во текот на моите дипломатски години се најдов во Типаза и Картагина, двата доминантни топоса на медитеранските екстази и историските негации кои се во генезата на филозофијата на апсурдот во универзумот на Албер Ками.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Откако ја завршија големата дебата за генезата на универзалните лавиринти, посебно балканските, Татко ненадејно го запраша Камилски: Знаеш ли, мој пријателе, кој е најголемиот лавиринт и на кој никогаш не може да му се најде излез?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во присет ми идат зборовите на Емил Сјоран од силогизмите на горчината: Сите клевети- револуции, војни, прогонства имаат иста генеза запишана на едно знаме! И ние се готвевме за некој поход.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Татко долго време размислуваше, се разбира како автодидакт, за генезата на полифоното пеење.
„Граница“
од Луан Старова
Сакаше да ѝ зборувам за генезата на албанско-македонскиот конфликт во Македонија како закана за мирот во земјата и во регионот, закана за албанско-македонскиот соживот во кој истрајуваше моето семејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
И за Камилски, со текот на времето, помалку беа важни турцизмите како лексички заемки, отколку дебатата со Татко за нивната генеза и судбина.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Не без заедничка генеза, можеби во страдањето и љубовта, коренот на зборот Мајка е ист во сите јазици на светот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Татко слушајќи го Али Фети во мигот се почувствува горд што ја наследил приврзаноста кон идеите на Мустафа Кемал и на неговата генерација, но таа блискост имаше сосем друга генеза и карактер.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко најмалку очекуваше дека оваа турска неодредена заменка, од арапско потекло (на турски falan, на арапски fulan), но набргу, откако Камилски реферира за нејзината генеза и значење (некој, тој и тој) и посебно за фактот што големиот француски славист Андре Мазон ја анализирал и ѝ посветил посебно место во своите Документи, познати како Словенски прикаски и песни од Југозападна Македонија (1923), забележани за време на Првата светска војна, кога како резервен офицер на француската Источна армија, со други илјадници француски резервни офицери, голем број интелектуалци од најразлични професии, ќе се најде на Балканот, посебно во Македонија и во Албанија.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски почувствува дека разговорот оди видливо на негов терен, на подрачјето на кое се чувствуваше најинформиран, а беше во дослух со генезата на балканското јаничарство, па се надоврза на размислите на Татко: За да се ослободиме од духот на јаничаризмот на Балканот и за да ги спасиме идните генерации, посебно нашите деца, ние треба да ја разбереме неговата генеза, но затоа ќе ни бидат потребни многу време, многу книги.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тие имаат вредност за утврдување на тематската генеза, на општата наклонетост на предвоената македонска литература за национален, културен и интелектуален идентитет.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Проблемот на генезата на алфабетските системи писмо треба да се разгледува врз широката заднина на филогенетскиот развој на писмото како такво и оформувањето на конкретно алфабетските писма од претходниот, старосемитски консонантно-силабички систем на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Наместо фактите да им се подвргнуваат на идеалните норми, тој покажува дека и самите тие норми имаат одредена генеза и контекст, накратко - дека и тие не се ништо друго отколку факти.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Многу време помина во разјаснувањето на поимот јаничар (кој етимолошки според турскиот збор значеше - нова војска), чија генеза на постоење под други имиња но со иста логика за употреба на војската (со кастриран идентитет) за да се овековечи владеењето на империјата, им беше позната уште на првите империи во Европа.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
