глуждлив (прид.)
Долгите глуждави прсти извадија една надве прекршена фотографија, чуварот едвај преку рамо ја погледна.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Отаде и најпрвото што го побара, кога се обѕрна околу себе, сега веќе бесповратно оставен самиот со себе, без денот, беше една ниска дебела бука, доста стара и доста глужлива, и нејзината крошна, што беше веднаш над него, на дофат, полна со сува, непопаѓана шумурина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
