говорник (м.)
Природно, ги имаше и пред говорничката плоштатка на старата црквичка: Се втурнаа меѓу луѓето што го слушаа старчето и само се појавија толку колку за да ги забележи говорникот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Често гласно ги коментираше значајните вести, небаре влегуваше во разговор со отсутните говорници.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Фрегеовската идеја може да се изложи на следниот начин: со цел смислата на изразите да им биде јавно достапна на сите говорници на јазикот, тие мораат да бидат определени, и според тоа, не можат да се состојат во она што индивидуалните говорници субјективно го подразбираат под нив.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Гласно и говорнички почнува: „Си била една трговска дружина која со својот брод постојано крстосувала по бескрајниот океан и одела од остров до остров за да купува бисери.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Остануваа уште два-три говорници. Последниот говорник го крена силно гласот, удри со тупаница пред микрофонот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Покрај тоа, сум никаков говорник, со луѓето седам немо, им здодевам и своите обиди да им искамчам некоја пара ги изведувам толку наврапито, сред некој молк, што звучат како уцени.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тогаш беше навистина изненаден од она што го слушна и што го виде, уплашен од сомнежот во сопственото срце и од сомилоста што ја почувствува кон Стефана, осамениот говорник пред фарисеите, кои нервозно си ги потскубнуваа брадите слушајќи го.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
А имаше еден младич, не му се сеќавам на името, но беше навистина моќен говорник. Тој ништо не им премолчуваше!
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во текот на петдневната дискусија се изредија говорници „за" и „против" општо востание, дури најпосле Даме со неколку збора не ја прекина расправијата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Говорот траеше веќе дваесетина минути, кога еден курир брзо се искачи на бината и му подаде парче хартија на говорникот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Месади мигум немаше одговор! Гледаше загрижено кон говорникот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Говорникот, стискајќи го и понатаму вратот на микрофонот, со подвиткани раменици и гребејќи со слободната рака по воздухот, продолжуваше со својот говор.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Презентацијата на сознанијата на говорникот и писателот е лишено од информации коишто можат на читателот да му дадат податоци за условите при создавањето на експертското мислење.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Но, идејата за уметникот како говорник, како проповедник: тоа е денди.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Кога луѓето ги учат звуците (или фонемите) на Англискиот јазик на пример, тие не ги имитираат, туку се обидуваат да ја достигнат нормата, да го повторат стандардниот звук, и мораат да успеат во тоа ако сакаат да бидат интелигибилни во заедницата на говорниците на англиски јазик.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Она што го импресионираше Винстон и сега, кога се сеќаваше на тоа, беше фактот дека говорникот се префрли од една линија на друга практично сред реченица, и тоа не само без пауза, туку и без менување на конструкцијата на реченицата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од една трибина обвиткана со црвено платно, говорник од Внатрешната партија - мал, тенок човек со несразмерно долги раце и со голем ќелав череп врз кој беа преостанале само уште неколку праменчиња коса, ја загреваше масата народ.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Говорникот остана неколку мига збунет, немоќен да продолжи.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во петте дела кои можат да се наслојуваат: 31’ 57.9864’’ и 34’ 46. 776’’, двете за пијанист, 26’ 11. 499’’ за гудач, 27’ 10. 554’’ за тапанар и 45’ за говорник (броевите во насловот на делото го означуваат неговото траење во минути и секунди), Кејџ користи заедничка структура при организација на времето изедначувајќи го текстот што го чита говорникот со музичката композиција (текстот поседува освен вербални, и фонетски и гестикулирачки квалитети).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ова значи дека одредени говорници, оние извежбани во специјални техники - кои најверојатно се однесуваат на способностите на умот да комуницира со реалноста - се привилегирани да зборуваат со авторитет кој ги надминува границите на нивните лични искуства. (Parker ѝ Shotter, 1990, стр.7) okno.mk | Margina #4-5 [1994] 61
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
