домски (прид.)
Не се дотеруваше како другите негови домски другари - да спие со врзана коса, да црта ќумурни мустаќи, да пушта долги нокти на малиот прст - зашто однапред знаеше дека со ништо нема да го подобри својот физички изглед, за евентуално да го сврти вниманието на некоја од оние девојки што живееја како нив во државната установа на милосрдието и дарежливоста, само преку ѕид.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Тогаш да појдеме, - рече влечејќи ме низ мрачниот и со пајажина полн таван на домската зграда.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Аритон Јаковлески малку како да позастана, како да не разбра, некако неодредено погледот му залута по салата, а потоа се закова на оној ѕид каде што висеше домскиот часовник.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Кејтеновиот син стоеше сам, далечен, како некој бран, токму така како некој откинат бран, некој бран пустиник, како некој слободен и непокорлив бран стоеше сред домската пустош.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Од каде си ги научил овие работи, од студентската менза? - Не, уште од домската.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сигурно од домскиот звук се будеше и целата околина, целата околина, се тргаше од својот сон.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
3. Грдан беше домско дете. Откако памети за себе живеел по домови за сираци, по училишни интернати и по студентски бараки.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сигурно не знаевме дека ќе нѐ носат во дом, под покрив, во кревет, дека ќе ни дадат топло кафе со џем и парче леб, дека тоа го прават за наше добро, за да нè згрижат и сите тие смрдливи работи што до ситница се предвидени со домскиот ред.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Таква страшна слика дотогаш не беше видена во домскиот двор.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
