измама (ж.)
Мислев на мекушлавците а истовремено почувствував и останав многу изненаден дека токму сега се јавува и она чувство на измаменост од сопствената волја што грдо и неодговорно ми пристапува со оној писклив глас што доаѓа негде од далеку, а сепак од мојата внатрешнина: "Ти си лажго!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Имаше и такви кај кои, откако ќе им ја излижев сјајната и блага шарена обвивка, ќе стасав до делот исполнет со сол, а тој толку многу ги печеше заборавените рани и потсетуваше на лажност и на измама.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во фулскиот народ ја победи безбожната измама и светна со триж вечна светлина.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Во Арсо се покренуваше жестина да ги изгази овие ломливи и мувлосани остатоци на некогаш високи велможи, понизно послушни пред својот господар, жестоки кон обичните мали луѓе, заплеткани во интриги и измами.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Она личи на измама тешка.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Тоа некако придонесе за продлабочување на интимноста меѓу нас двајца, тука немаше лаги и измами, немаше лицемерие, немаше тензија.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Профрчи споменот како врапче што прелетува над двор. Остана само горчината на измамата.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тој е човек измама, во себе заклучи авторот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Слушај, му реков еднаш в крчма, слушај, јас сум измама и помалку сум вреден од најлошиот лик на твоите платна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Таа беше „грешниот натрапник“ кој со измама се мушна во домот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Точно беше дека таа на целата војна гледаше како на измама: но очигледно беше дека дури и не забележала оти името на непријателот е променето.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„И кога го гледам тој невозможен град, мислам дека пред мене стои фатаморгана, сон, измама на очите!
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Блажено да е твоето пресветло лице озарено од Светиот дух, од него на моето лице богоразумен блесок сјае и многубожечката измама се искорени.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Насекаде и во сè го гледав призракот на измамата. - Не сакам повеќе да играш во театарот, - ѝ реков еден ден.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Имаше слушано како некои мажи, кои знаеле дека нивните жени постојано ги изневерувале, сепак продолжиле да живеат со нив поднесувајќи ја измамата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Небото немало ни капка синило на себе, земјата пукала под тежината на гревови, чиниш сиот свет бил содомско-гоморска арена на блуд, на измами, на пакост и среброљубје.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Војната според тоа, ако судиме според стандардите на претходните војни, е обична измама.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Целото мое суштество се свиваше од таа измама, јас ковев страшна одмазда, но знаев дека таа ќе остане само во мене. Бев слаб.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Пекај по тоа за што се радуваш за сенката на убавата измама што те мами во својата самотија.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Време на клетви, кодошења и измами. Време на колнења, на чекање.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
