капиталистички (прид.)
Беа осудени за ширење капиталистички стил на облекување.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Основната цел на капиталистичката демократија е апсолутна власт на мала одбрана група луѓе врз контролираната маса која на најразлични начини ќе се индоктринира и ќе се манипулира преку сапуници, кич музика, циркузијадни естрадни фаци и секаков шунд кој се наметнува преку медиумите кои се под нивна контрола.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Од таков систем, социјализмот одамна веќе беше избегал, како изгорен од пламени јазици, кои само што се зададоа од подотворената уста на капиталистичката демократија, ги натераа на бегство и младите од својата сакана земја Македонија.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Можеше лесно да биде обвинет за прозападна пропаганда, ширење капиталистички идеи...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А тие Баручиеви на мајка ѝ на Ботка ѝ ја одзеле белезицата уште во оние дамнешни капиталистички времиња.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Може лесно да се стекне впечаток дека пред појавата на капиталистичкото општество и неговиот концепт за сопственост постоеле закони кои подобро ги третирале животните. Маргина 34 13
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Транзициските херои чии родители во времето на комунизмот душа даваа (а пари земаа) за братство и единство ги презентираа своите капиталистички аута на комунистичка Сталинова.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Причината ја гледа во пазарните услови на стопанисување и воспоставениот суров капиталистички систем, кадешто основата е интересот на капиталот, а не на трудот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во XX век, во нивниот бес да се пресметаат со природата поради наводната индустридолатрија, капиталистичкиот, фашистичкиот и комунистичкиот систем ќе настојуваат дефинитивно да ја победат козата, зашто таа претставувала продолжување на традицијата и носталгијата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во Москва мастика за џвакање беше луксуз, а во Будимпешта фармерки РИФЛЕ ем луксуз, ем капиталистички заговор.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
А, и да е точно оти се враќале чедата на јагулите, чуму ни се тие капиталистички јагули, заразени...“
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Откако собра сили и ум, и виде оти е сам, толку беше при себе, повторно продолжи да ѝ се заканува на реката: „Ти нема спас, и тебе и на твоите јагули, кои ќе ми оделе божем во капиталистичките мориња и ќе ми се враќале оттаму!!! Прикаски за деца.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Дали гемиџиите не размислувале дека, уривајќи ги капиталистичките објекти во Солун (без разлика колку и да го штеделе цивилното и невино население), создавајќи ужасна паника и растројство во еден така важен град за Турската империја, ќе дадат повод за извршување на слични масакри врз сопственото население, какви што биле извршени врз Ерменците?
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Све се тоа комунистичко атеистички изнутрици во капиталистички поход.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Лук и вода - прифати Сојузниот, нека функционира нашето самоуправување со пазарно стопанство, без капиталистичките односи, па веднаш ќе му се види крајот. Зарем не?
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
2 Сепак тоа, барем во Македонија, не предизвика посериозни преиспитувања на увереноста дека новиот систем (капиталистички или пазарно-економски) сам по себе е фаличен.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Одбивањето на модерниот свет се камуфлираше како одбивање на капиталистичкиот начин на живот, но во прв ред стануваше збор за одбивање на духот од 1789. (и 1776., се разбира).
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Пропагираат рушење на системот, а пијат капиталистичка Кока кола и Смрдевка од тајкунот Свети, зборат на капиталистички Ѕвони Ериксон и сурфаат на најновиот компјутер од Кил Гејтс.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Постоеше и опасноста, во што беше убеден најмногу Татко, некој, во тоа клето време на сталинизмот, да го види каталогот или да дознае за неговото постоење во нашето семејство и да нѐ денунцира како странска, капиталистичка пропаганда.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И рече дека дури и западните, капиталистички форми на уметност, кои вештачки се накалемуваат на нашето дрво на народната уметност, на нашата македонска черешна, се само обичен кич, како што се шлагерите, авангардата, постмодерната или џезот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
