маж (м.)
— Кажи, вели. — Зошто мојот маж е отстранет од теренот?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Треба со маж да се видиш и мораш да си му убава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мажите веќе ракоплескаат, не чекаат да завршам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мажите само стрижат со очите и ги поткинуваат солзите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ми се падне еднаш да зборувам за рамноправноста меѓу мажот и жената и, само што го спомнав зборот рамноправност, стана еден човек и свика: — Сѐ, сѐ, само тоа не!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ почна на свадбата моја, вели, мажот ми го зедоа од венчавка, од пред олтар, вели, после ги зедоа и браќата негови и таткото нивни.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ поделија на две: жените на една страна, мажите на друга.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Веднаш потоа таа започнала тајни вонбрачни врски со повеќе мажи.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Мажите и жените престанаа да си играат во креветите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Покрај неа зачекори непознат маж.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ќератајата низ дуљбија мора да видел дека тука имам мажи во години.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Каде може баба на маж да се спротистави!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Мислам, не ми беше право, иако жената е створена таква, сѐ да може да поднесе трипати повеќе одошто мажот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Маж се знае колку може и што може…
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Елате мои црни мажишта сите векови и сите колена Елате да се збереме да се видиме
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
И бомби паднаа утредента, на многу места во градот; и болницата ја разурнаа кај Градскиот саат, иако, целиот покрив беше прекриен со голем црвен крст; и добар дел од оние што беа полегнати по креветите и очекуваа помош ги развеа ветрот со големата лопата на смртта; бомбите само касарните ги поштедија, чудо невидено; а тој, мојот маж а твојот татко, гледај го ти него, го лашти зелениот форд; селото гори баба се чешла; го светнува, го дотерува, како божем на свадба ќе го носи, и во понеделникот, на седми април, точно според барањето на известието, се качи во автомобилот и замина кон касарните.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Цел ден што патував и на пладне стасав до едно поле и ево ти двајца луѓе маж и жена кај си косеа една ливада.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Среќа дека помеѓу жените нема толку многу кодоши, како помеѓу нас, мажите, ја пофали тој и ја погали по образот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но она големо мажиште од генерал ги избриша само за неколку недели сите нејзини застарени сфаќања и предрасуди.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Шаторот беше дом и мораше да ги штити и мажите и жените во него од сите надворешни искушенија.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
