макарони (само мн.)
Од мај до крајот на август таа 1948 година за ручек јадевме само макарони.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
На крај градот Федерико го запре и му го даде празното кошниче од јајцата. Внатре имаше и едно кесе со макарони.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Готвачот им даде полни порции макарони. Им даде и репете.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Од брашното што го добивавме со социјалистичките купони, но и од црната берза, Мајка, според рецептите од гастрономскиот дел на Ла Ринашенте, ја дополнуваше својата балканска симфонија во развлекувањето на тестото, во дотогаш за нас невидени форми на макарони, лазањи, равиоли, дополнувајќи ги со сокот од доматите кои ги одгледуваше во градината во која садеше босилек, но и каранфили и трендафили.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Еднаш ми даде нафта за горење и макарони. Станавме пријатели. Многу добар човек.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Построени, со еднаков чекор и песна се враќавме под врбата, дваесетина минути не вежбаше Маријанти рамен строј и чекор, а потоа добивавме чинија макарони (секогаш за ручек и вечера макарони), јадевме набрзина и одевме на спиење.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И уште ми даде во кошничето и едно кесе макарони.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
А во нив најчесто имаше макарони.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Казната беше – одземање на макароните.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Успеваше, од истото тесто, од вреќата брашно, да ни готви постојано поинакви јуфки, макарони, пити.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Семејството Лажоски како фабриканти се однесуваа, туку исфрлаа извештаи, шупливи макарони.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
А од Италија по нив стасале неколку километри макарони.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Извезен од Италија, херцог од Курландија, заради одличното готвење на макарони; подоцна, ненадејно унапреден во соодветен чин и поставен за градоначалник.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И како прилега кога одеднаш ќе ја тргнеш крпата и кога ќе откриеш купишта смет и кога ќе погледнеш внатре па неколку секунди гледаш во белите нешта што потсетуваат на макарони или јувки, само што тие живеат и вријат. Ги има милиони.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Пуниот пансион се состои од патлиџани, макарони, пиперки и месни нарезак од дома.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Ручекот, секој ден макарони, секогаш ни почнуваше со извикот „Ме тон Марко емброс!“
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Дојде времето кога Мајка повеќе немаше доволно брашно, не можеше да го меси тестото за макарони и за пити, па од него правеше некаква каша со која ја залажувавме гладта.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Не е тоа дека тој се задржува, бидејќи бев во можност по неговата сребрена трага да се уверам како својот од го продолжува и оди во добар правец, иако тоа за него значи качување и симнување низ безброј ѕидови или преминување преку цела фабрика за макарони.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
А Хорацио не запира: Јадам само макарони варени без леб.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
