мана (ж.)
Манна ли е тоа која што паѓа сама од небото?
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ќе си најде мана пред децата дека дошол компири да купи за дома, а насамо ќе се посоветува со стариот пријател и ќе го моли за помош.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Модри од лутина, тие не ја споменуваа водата, туку нешта поврзани со меѓусебна завист и омраза - дека Сотир му купил стан на зетот в град, дека Михајло живее од наполеоните на дедо му украдени од компањони во Америка, дека Бамбо му ја дал кобилата на Бориза Штопар со мана, дека ќерка му на Бориза е вратена три месеци по мажачката сосе машината за шиење, дека Васко Бурзаноски клавал шеќер во комината за ракија, дека голем проклетилак има во сојот Куцалев, што ќе земе на заем никогаш да не врати...
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Андон беше висок, со долги раце до коленици, со нескладна конституција, најмногу заради вродената мана левото рамо видливо да му биде поткренато во споредба со десното, при што крупното тело, со нагласена комбинација на испупчени коски и разиграни мускули, смешно му беше свиткано на десно.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Имам сестра малечка име ѝ е Јана, од глава до пети без ни една мана.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
А тој беше гас и гаќи со преседатељо на општината мислеше дека нему никој ништо не му можи и тој, заедно со овој Војнета наш мене ми ги имаше пуштено партизаните да ме убијат зошто сум бил кмет и сетне со нивни ниспет партизаните ме затворија а и уште да можи нешто најлошо тие мене ќе ми го сторат зашто тие сет вногу лоши луѓе ама и овој партизанскио суд што не ет суд туку суди само накодошени луѓе мене мана не можеше да ми најде и ме ослободи ама Трајко Казиловски и Војне мене дрвата не ми ги имаат заборавено и ако им дојде на колај тие мене пак и најлошото ќе ми го направат“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Прислужникот чичко Петре веројатно ѝ ја знаел маната: ѝ набута во устата коцки шеќер а потоа нѐ избрка надвор.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
15. КАКО ТИ Е ПОСЛАНО, ТАКА СИ И ЛЕГНИ - а утредента ако видиш поинаку си станал ти ноќните соништа за виновни ги стегни, а не само на леглото да му најдеш мана...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Секогаш бев свесна за своите физички и карактерни мани.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Секој човек си има по некоа мана и по некоа болка, токо нека се живи пријатели, има болести, има и лекови. Ако к'смет ќе а лекуаме таа болес ваа вечер.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Зар на нови чевли ќе им бара некој мана!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Јас имам уште многу, многу мани. Често си летам во облаци.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
„Главно е на прикаската да не можеш мана да ѝ најдеш.“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
- А бе, мани го татко ти, што знае тој за феминизмот и за сестринските врски, нека си гледа своја работа! – малку подналутено рече тетка ми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ќе одговара и имателот на предметот ако штетата произлегла од некоја скриена мана или скриено својство на предметот на кои тој не му обрнал внимание.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Неговата мана, гледано од моја гледна точка, беше неговата ситничавост.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Значи, Грците нѐ крстиле „Бугари”, без да нѐ прашаат нас, и ние, немајќи време да гледаме и да му најдеме мана на името, си го усвоивме.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ете, кај Дамчевци се настрвил Булиман; нема недела да не дојде со десетина парталковци, маната на лов по Лигураса, слегуваат долу в село и со дни и недели беснеат со таа кучка — ќерка му Ѓурѓа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но маната ѝ е во тоа што многу каса и што нејзиниот отров е многу поопасен: предизвикува големи болки, па дури и смрт.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Не озборувам. Мани не наоѓам, ниту право имам.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
