планета (ж.)
Планетите и ѕвездите се совпаднале во овој филм.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ноќите кога тие планети ќе може да се гледаат на небото ние не би сакале да имаме ништо заедничко со ѕвездите.” „Мислам дека е така“, реков.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Поезијата го следи човека на планетата Земја уште од самиот изгрев на неговиот живот, запрашан за неговата мистерија и неизвесност.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Додека пак личниот развој на секоја личност, како посебна планета во просторот на космосот, се открива преку анализа на сопствената еволуција како личност.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Секој се труди да се идентификува со околината која го опкружува, па доколку не најде своја рамка, останува сам како независна планета.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Некои стручњаци пресметаа дека за пет илјади години од денес, вкупната тежина на населението ќе биде поголема од тежината на самата планета.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ергенска вечер Последната вечер на планетата Земја.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Точно беше усогласен со брзината на пулсот на планетата Земја. Се раѓаше зрелоста.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Промискуитетот ми беше животна определба. Се венчав со сите неневини жени на планетава.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
И така беше тоа секогаш, на планетата Венера, и ова беше училницата со децата од мажите и жените што со ракети дојдоа ваму, во овој дождлив свет, за да основаат цивилизација и да го минат својот век.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Можев да го чујам брзиот звук на планетите кои се вртеа во просторот.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Кому му е грижа опстанокот на планетата Земја. Профитот треба да преживее.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ретко кој крај на живот на човек толку силно ја разбрани планетата Земја.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тој сега сакаше да раскаже како живеел и што видел во туѓина и што донел во куферите оставени во опустената куќа од која отиде пред неколку години преку мориња кон непознати земји да ја пресметува во себе големината на планетата.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сѐ беше во вечно заминување во кристално чистата оаза на планетата Земја.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Читав, на Планетава Земја шумите биле во катастрофална положба.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Делуваше мошне авторитативно, но од него зрачеше доверлива срдечност, беше директен, јасен и транспарентен, совршен дел на големата американска дипломатска машинерија вешто и ефикасно распоредена на целата планета.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Градот чекаше дваесет илјади години. Планетата се движеше низ вселената, цвеќето по полињата растеше и венееше, а градот сѐ уште чекаше; реките на планетата навираа, пресушуваа и се претвораа во прав. Градот и натаму чекаше.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тате погледна кон прозорецот. Таму беа прострени сините вечерни ѕвезди, а на исток се издигаше црвената планета Марс.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тенковите околу границата ја чекаа Неговата команда додека тие, со муницијата што ја имаа во складовите, не ќе издржеа ни толку колку што и е нужно време на капка алдехид да се испари, на тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритамот на животот според Неговите формули - класно изедначување на расите и ...
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
