полази (св.)
Сакаме да видиме кој има лесна нога, полазна.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ме полаза пајаче и јас веќе знам дека некое негово писмо ме бара по адресата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ако среде чепкање во носот ги полази некоја зелена или златокрила мува веднаш ќе се обидат да ја плеснат по газ со обете раце како да го упатуваат својот единечен аплауз баш кога не му е време.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Малку нешто и ќе ми полазаат мрави по коски.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некако мир ме полазуваше и ме успокојуваше.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Толку е тивко и глуво што осеќам како се помрднува воздухот: од кај ме полазува, каде ме подгазува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Влеговме во големиот логор ко полазана магла во пустина, во мртво море.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Крцка и истрпнува планината: полазуваат сите змии и гуштерици, сѐ што се нашло пливнало по земјата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Трново личи на Титов Велес. Обата града како да полазеле во височините, по острите и стрмни брегови на реките, кои ги создавале и длабеле кањоните, по кои се начичкани куќарки како од приказна.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Околу чадот почнува и пламен да се витка, нагоре, да полазува како повит.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вратата се отвори и воведоа уште еден човек од чиј изглед Винстон го полазаа морници.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И гангрената ме полаза.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И ќе полазаме нагоре по селата. Ќе пливнеме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можело понекој од нивните залутани зборови и да ве полази.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Студени морници ме полазија.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сликарот го прочита писмото, повторно го полазаа морници и повторно се стресе.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Уште се редиме, што се вели, бараме човек со полазна нога, со лесна нога.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме одмери со студен поглед од кое морници ми полазија по грбот и се изгуби зад тезгето.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Си го прочистувал грлото, така ги подучувале в Белград, на Конзерваториумот, а мене морници ме полазуваа од можните последици поради ваквата недисциплина.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Мене ладна змија ме полазува. Овдека вака, на гола пазува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
