полежи св.
полежина ж.

полежи (св.)

Полежа уште малку дремејќи; тогаш од дворот допре вообичаеното пеење со полни гради:
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па тие, таму не можат да се оженат, ако не полежат затвор за убиство.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
До колку вака изѕемнети, оклапушени, полежеа на суровиот мраз уште само полчас, превезот можеше да се претвори во модра коруба што ќе ги скамени за навек.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Полежи чинам така и — поткрени ја главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јаков се сврте околу себе. До него мирно спиеше Рена. Сакаше да стане, но полежа уште малку.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)