постар (прид.)
Во едно ќоше видов три постари жени и се собрав кај нив, се пикнав.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бев слушнала за земјотреси од постарите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Веста на најстариот брат за пописот го собра сето семејство на чардакот. – Попис на козите, ја прекина мајка ми прва тишината – не ќе е на арно! – Тие сакаат да видат колку кози имаме па ножот! – рече еден од постарите браќа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
На времето седевме вака заедно на балконот во родниот дом. Дење зјапавме во минувачките на улицата и како постар ѓоа те подучував како се ловат убавици како пеперутки во везден фрлените машки љубовни мрежи.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Дури сега командата на ДАГ ја виде опасноста и нареди офицерската школа, составена од петстотини курсанти, која е во резерва и со седиште во селото Брезница, со трчање да оди на помош на 102 бригада во чиј состав беа постари мажи и голем број инвалиди.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
По таа историја може да се проучи како сегашните варијации се добиени од постари и последниве од еден општ македонски јазик, а тој од една јужнословенска група итн.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сум се препознал во твојата постара сестра што ја оставив во далечниот југ.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Во Лерин запознав еден постар господин кој продаваше весници и цигари во трафика.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Постарите си прикажуваа за тоа што го знаеја и што го доживеале.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Постарите браќа не можеа да му одолеат на искушението, следени од будниот поглед на Мајка, да слезат, да се наттрчуваат со вовчето.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Чудно ми е како тоа две години од мене постаро момче може толку да се лути заради овој невин прекар.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мојата прва тешка физичка работа ми ги загреваше дланките но копав и го следев движењето на мојот постар другар.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Двајца постари планинари со јажиња се спуштија кон гласот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Не бил ни постар ни помлад од другите и како да наслушувал нечиј глас што веднаш ќе го повтори.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ете, те прашувам тебе што си постар од мене и што си видел повеќе во светот...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Си ги спомнија вчерашните ѕверства со дедовците им и нададоа да пискаат. Не можеше да ги смири постариот другар со никакви закани и заплашувања.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тие внимателно слушаа едно постаро човече, кое на главата носеше некаква капа на поморски офицер.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во некој празничен ден луѓето, и постари и помлади, ќе се соберат некаде во некоја куќа или на сретсело и, како обично, ќе заприкажуваат, ќе им тргне разговорот и во еден момент кога заборавиле на сѐ што ги делело и на сите караници поради браздата, волот или нивата, ќе станат мили еден на друг и ќе почнат да се сеќаваат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Фабриката што го стипендираше неговиот постар брат, одличен студент на Технолошкиот факултет, не можеше да му обезбеди работно место по неговото дипломирање.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Но не со ред и за нас, зашто ниеден постар нас децата не нѐ почитуваше, за да седне да ни кажува нешто.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
