смее (несв.)
Не се смееше, не беше палав како неговите врсници и другите деца.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во дворецот сите оро вијат Ноќта падна, не можат да спијат Радосни и среќни песни пеат Насекаде играат, весело се смеат.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Нејќам да ми се смеат сите: е, ти носиш вода, а ние тука се потиме! – Кој ти се смее?
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се смееше со сето свое срце.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Нејзиното врескање предизвика и други жени да урлаат, да плачат, или да се смеат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Срнчето многу често знаеше да потскокнува од задоволство по таа топла просторија, а Змејко везден ѝ се смееше на таа врашка игривост, живееше само со тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Женски глас се смее: Ајде ... ајде ... добра ноќ ... утре пак ќе се видиме ... Машки глас (тажно): Добра ноќ.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Некако чудно го погледнало и нему му се сторило дека му се смее в очи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Оти јачменчок ти се фрла само ако намигаш и ако се смееш на коњски прдеж.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вујко ми се смееше. Што и да направеа, тој се смешкаше и вртеше со главата.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
- Тие не се пакосни, ама можат да станат опасни до колку видат дека се смееш.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Двајцата лизнуваме по малку парче завој и така почнуваме засипнато да се смееме.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
4. будење Тогај се ведрам полека смеј се напоено време по тебе место мов израстуваат огромни мостови што укротени води ги враќаат во своите токови Оваа населба од сон заборави на лазење штом себеси и неа ја крена на крупните рамена свои
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Децата го гледале и си мислеле дека малото маче си игра со своето опавче, зашто многу мачиња си играат така, го гледале и слатко се смееле.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Набргу тој беше силно возбуден и гласно се смееше додека малите фигурчиња надежно напредуваа кон целта а потоа беа изедувани и враќани на почетокот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Таа слатко се смееше на неговите анегдоти и досетки, а тој уживаше да ја засмејува бидејќи ѝ се насладуваше на бисерната насмевка.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Толку се сневеселувам што понекогаш ми доаѓа да го скршам тоа злобно огледало што ми се смее и потсмева како од него да се клешти онаа лошана кралица- вештерка од приказната за Снежана.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И уште ѝ кажувам дека леунка до шест недели не смее надвор да излегува, оти шест недели гробот ѝ е отворен.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дури по многуте нејзини лелекања што ги избегнував тргајќи ја слушалката од увото, разговорот фати нормален тек, поточно Роза спомна дека денес би можела истовремено да плаче и да се смее бидејќи во овој момент ѝ се причинувало оти животот ѝ се движел на патерици!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Во тоа време човек сѐ уште смееше да биде претенциозен.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
