сплескан прид.

сплескан (прид.)

Под сплесканите шајкачи им се гледаа ширнатите лица и рамената до џепчињата на копораните.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Пациентите на лекарот мораа да се стуткаат додека минуваа низ тесниот премин кон аголот каде што се наоѓаше неговата маса, а до неа и сплесканата софа за преглед прекриена со кожа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Имаше сплескан профил на римски цар од стара бакрена пара и тврди раце, и мавташе како мелница погодувајќи со секој удар.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Зениците му беа сплескани и широко положени зад стаклата на очилата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Брчките од долгнавестиот лик му бегаа кон ушите, кон тие сплескани полжавчиња од 'рскавица и кожа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На образите имаше длабоки брчки, јаболкцата беа остри под прстите, носот сплескан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Набрзо можеше да се види како мозокот тивко, беспомошно болува зад очите, а тогаш мозокот најверојатно и изумре, бидејќи очите речиси му испаднаа од главата и во нив го немаше повеќе оној препознатлив израз, туку израз како кај очите на краба на едниот крај од нејзиниот сплескан труп“. 22 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
О'Брајан симна една мала кутија од горниот дел на еден орман и подаде некаква сплескана бела таблетка и ѝ кажа да ја стави на јазикот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сплесканиот профил од стара бакрена пара имаше натечена клепка. Како да беше наполнет со жива.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Немаше никакво сомневање дека тоа го стори намерно. Тоа нешто беше мало и сплескано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А на пругата, што ќе видиш: купишта војнички казанчиња, матерки, порции, пушки без кундак, железни колци и ногалки од топови и шлемови и што не. Сето истурено, израстурено, сплескано.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сѐ уште бакнувајќи се, му го искинав сплесканиот, исушен омот и тогаш тој ми отскокна низ прстите како федер од часовник и падна во песокта меѓу нашите нозе. Ми се тресеа рацете.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Не се Задушници, се насмеа Кузман; сепак му подаде поцрнет цванцик, сплескан уличен отпушок.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се грбавеше врз тркалезните сплескани пари небаре првпат ги гледа, и со здржан кикот, ѕверејќи се спрам ридовите, ја вртеше парата и читаше во занес: „Нека му биде победата славна - сечено во Кратово”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се покажа дека разгранетоста на дланката е погодна за вршење на најразлични работи, па затоа едниот пар нозе, оној поблизу до очите се претвори во раце, а другиот пар порасна на сметка на прстите кои станаа излишни, заради стабилноста сплескани од тежината која падна само врз нив.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа имаше интересна, чудна глава, која, колку што ја гледаше Илко, толку почудна му стануваше, особено во профил: лицето и челото ѝ беа сплескани, издадени, налик на сечило од секира; носот шилест и издолжен како клун; очите ситни како мониста; веѓите тенки и споени; ушите мали, прилепени; усните заоблени, собрани како свирка. Зборуваше со шуштење.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Поради сплесканоста на лицето, во себе го нареков Плоскурот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога вајарот го претвора каменот во тело, или кога сликарот го изразува телото како сплесната слика, тие секогаш се држат до сопственото физичко доживување, до своето интимно поимање дека се тело, од каде што неминовно следи чувството дека се личност, како што Фројд го формулирал тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пред него во редицата стоеше едно мало човече, со брзи движења, слично на бубалка, со сплескано лице и со ситни, сомничави очи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ибн Бајко, цврст и полничок, ама и сплескан како некој тежок туч уште од малена да го приземјил, малечок и нагнетен како колбас од потонот на игуменот, куцкаше од тој пусти туч секогаш со главата надесно, а со телото налево, зашто колкот му беше начнат.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Повеќе