спушти (св.)
Драги патници
времето е вонредно тажно
целта неподатна
летаме на опасни височини
со душоломна брзина
само уште неколку илузии
и ќе се спуштиме
на почетокот
не размислувајте
и не напуштајте го седиштето
сѐ додека наполно не запре
работата на срцето
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Во осумнаесетата година ја спушти слушалката и се исправи од клупа со матурантска диплома в џеб.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој ја спушти кутијата и си ја избриша потта од челото кога влезе во нивниот ходник.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Авионите како молња се спуштија ниско над колоната и почнаа да стрелаат по неа.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ќе си ги собујам опинците и ќе се спуштам со појасов два-три метри подолу.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Спушти ја завесата прв чинот на својата комедија и стрпливо чекај го крајот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дедо послушно го спушти ракавот и почна да си реди пасијанс со картите.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
А мајката прва се спушти и лесно го крена како од фиданка гранка.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Кога тој ќе ја спуштеше раката кон ципите, та му ја тргаше велејќи: - Не!
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Денес ја видов ѕвездата што се спушти од танцот на ѕвездите во јато...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Татко ми, по овие зборови, ја оттргна мислата од книгата, ги спушти очилата и присобра сили да ја смири мајка ми, која не се сеќаваше кога ја видел во ваква расположба, па рече: – За утре ми ветија вреќа брашно.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Небаре бел облак се спуштил над него - ја здогледал самовилата и миговно станал.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Бран од самосожалување се спушти врз него и го проголта огромна беспомошност.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Таа се спушти на коленици, ја отвори ширум торбата и извади од неа неколку француски клучови и еден шрафцигер кои го исполнуваа горниот дел.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Еден друг стана од својот стол, му пријде на овега што си ја амка ногата и се спушти на колено пред него.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Војната е како јастреб што ќе се спушти врз народот како врз јато кротки врапчиња и ќе ги разлета на сите страни...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тие баздриѓани со бели валанки на глава севезден се молат за мене во своите аври. Игуменијата ја спуштила секирата крај него.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Лисицата веќе и не се обиде да ја следи со очи брборливата страчка во лисјата на првото дрво го подвитка опашот и се спушти низ долчето гладна но претпазлива во прастариот див закон на шумата - демни ги послабите, варди се од појаките.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Летачот се спушти шушкајќи со хартиените крилја и бамбусовите стапови.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Притоа не го затворија прозорецот и не го спуштија пердето.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
