срце (ср.)
Срцето веќе ми спие, но очите уште ги држам отворени.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Немам сила... Срце пука... Еј, ми тежи тешка ноќ.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Сакам да ја калам волјата на возвишености, на непредвидливото и недофатливото, на крупни мисли, да одмавнувам на секојдневните кавги, во срцето да носам свечени двобои и пелерини.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Се радува срце на пролетна песна, ја отфрла гордоста своја, покорно главата ја сведнува.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Знам, сум видел луѓе со слабички срца.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Срцето ѝ играше од радост, не можеше да замисли да потоне во сон...дури многу подоцна, во мугрите на изгрејсонце, слатките соништа сепак нежно ја освоија.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Мене срцето в бол ми се свива.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Зар мислиш не проѕрев во твоето срце и не видов колку ме сакаш?
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
И кога првпат виде комити срцето широко му се отвори.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се смееше со сето свое срце.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Оние на кои им значи огнот со време ги курдисуваат срцата на забрзано чукање и пред да го започнат почесното сркање на новите страсти кришум прегрнати среде бел ден севезден дуваат во мангалот на Хипократ и ги разлетуваат како диви гулаби скриените жарчиња од кои се ројат палави светулки за новите ноќи.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
На челото твое глеј, желби се бројат, во срцето врело рој желби се ројат: - Да пораснеш голем, да надраснеш џин, на мама, на тато да си свиден син.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Чувството дека остана сосем сама ѝ го раскинува срцето, ѝ ја полни устата со горчина, ѝ ги потсечува колената осамата што дојде со кобното војничко писменце.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Дејгиди моме од ЕЛЕМ од мразој ми коса побеле знам сила Бога не моли ѕемнам цел ден по јамболии Ах мори моме од ЕЛЕМ имам проблем преголем в темница книга пишувам пареа од усти издишувам Студ ми влезе во душата камен се стори срцево во зимските дни студени знаеш ти да ме ИЗГОРИШ Зошто ли зошто се продаде в туѓи раце ти отиде и џебови мој ти запусти Џевад за џабе те користи
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Пред тоа пиеле од негова матарка вино со боја на месо и се мезеле со бајати пршки што ги зеле од некој орач за стар железничарски часовник со избришани бројки и без една стрелка но со живо срце под металниот оклоп.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но не спомна која патека низ срцето врви и каква река тече таму и кој дивеч доаѓа на поило.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Драги патници
времето е вонредно тажно
целта неподатна
летаме на опасни височини
со душоломна брзина
само уште неколку илузии
и ќе се спуштиме
на почетокот
не размислувајте
и не напуштајте го седиштето
сѐ додека наполно не запре
работата на срцето
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И кога горчината во неговото челично срце се прелеа, им рече на ’рѓосаните шини под себе: - Не можам веќе!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Неговото срце крвари пред болката на поробениот македонски народ низ историјата и пред носталгичниот бол на печалбарот и иселеникот.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Блажени се оние што со храброст во своите срца ќе истраат да бидат она што од навек биле.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
