топење ср.

топење (ср.)

Студот што може да настапи ќе го стегне, ќе го одложи неговото топење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во голем котел, од оние за топење свинско сало - врие планински чај. Над котелот се издига пареа и шири мирудија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Едниот можел да му биде одраз на другиот, два глечера од кои, по топењето, земјата меѓу нив се закитува со рубинени боболки, капки на бол и мачење достојни и за најкрвава царска круна од времето на Римјаните и подоцна на Словените до последниот султан во чие царство луѓето биле бесени на железни куки или гаснеле забуцувани на кол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Еве, интересно - Дојранското Езеро расте по топење на снегови и изобилни врнежи во земјата - Можно покачување на водостојот уште за 40 сантиметри - Најголемо покачување од еколошката катастрофа на Дојранското Езеро.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Идевме во светот на овие книги и на нивниот господар на несетно топење и исчезнување на нашите илузии и вознеси, со кои во спротивно ќе застраневме и ќе се судревме со балканската калдрма.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нема во секоја индустриска гранка крупни претпријатија; а од друга страна, вонредно важна особеност на капитализмот, кој достигнал највисок степен во развитокот, претставува таканаречената комбинација т.е. соединувањето во едно претпријатие разни гранки од индустријата, што претставуваат било сукцесивни степени на преработка на суровини (на пример, топење железо од руда и преработување железо во челик и потоа, можеби производи од челик), – било едната наспрема другата да игра помошна улога (на пример преработување на отпадоците или споредните продукти, производство на премети за пакување и сл.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“ од В. И. Ленин (1917)
Збор ваму, збор таму, топење на тагата со две три бокалчиња жолта во кафеана...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Со пролетта со топењето на снеговите, со живнувањето на природата, и луѓето стануваа посмели, пока­те­горични, поиницијативни, се разбира, колку што овозможуваше партијата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)