угорница (ж.)
Уморно и тешко талкав и се качував по угорницата.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Пајтончето прусаше по патот, потсвирнуваше со гумите на свиоците и поткашлуваше со моторот на угорниците.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сѐ така, на смени. „По секоја угорница, ќе ти дојде удолница", велеше дедо. 46.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На угорницата кон ПМФ одамна никој не видел манијак, дури и тие се отуѓија од природата и од високото образование.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Животот е една голема угорница, а уште поголема удолница по која трчам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа беа врвовите од крошните на највисоките буки, со кои беше обрастена сета таа угорница, која тој требаше да ја искачува целиот иден ден.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Знаеш не сме ни до пола пат има уште одење до поштенскиот дом, па низ шума до детското одмаралиште, па низ парк-шума и дури потоа - голема угорница до врвот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Раката на коларот што го донесе сандакот како да не ја држи уздата туку поткренатата муцка на коњот додека го влече по угорницата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Раскостеното пајтонче ги впрегна сите коњи и со крајни сили ја искачи угорницата, за потоа олеснувачки и продолжително да се испрди на преслапот победоносно влечејќи го откачениот ауспух.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сам да ја влечеш колата низ угорница, сѐ до врвот, кола која двајца да истегнат до горе!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Воопшто не беше лесно да се трча низ угорница, низ густите гранки, да го види бикот, освен тоа што можеше да го наслуша неговото рикање, во не многу кратката далечина; Останатата контрола над бикот, беше, скоро невозможна.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Лазиме и се бориме со угорницата. Накачивме во шумата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стар беше дедо Стамен и едвај се искачи по угорницата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Сега тие сигурно веќе се искачуваа по онаа угорница, одбирајќи ги неговите вчерашни стапалки и слепо држејќи се за нив.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Никогаш така не сум трчал по угорница: зазбивано и молневито се пробивав низ калливи трапишта придржувајќи се со рацете за шибјето отстрана.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А се знаеше: скоро секогаш околу пет часот попладне, по патчето што низ угорницата обрасната со маслини, се стрчуваше преубавиот бел коњ со својот мал, црномурест јавач.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Пиштеше џипот, се препелкаше, рикаше моторот на угорниците, пропаѓаше во доловите, тропаше по камењарите, удираше со страните по бреговите и го голташе патот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Петар ја влечеше тешката коњска кола товарена со дрва низ угорницата.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Со него, паралелно во ист ритам, одеше и неговиот бик Чако, разјарен, лаком во своите потреби, кој подгонет од неудобноста на студот, веднаш јурна низ угорницата, без да го почитува својот стопан.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Вистинските домаќинки ваквите чевли ги носат в раце додека да ја изодат угорницата и калдрмата.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
