чекална (ж.)
Чекалната се расчисти и тивна. Останаа неколкумина седнати молкома по клупите.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Инаку, личеше на дежурна чекална на автобуска станица, во која на едниот крај се издаваат патни билети додека на другиот е излезот кон перонот, а се затвораше само кога се метеше.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
За да не седи на провев во чекалната, Грдан побара прибежиште во читалната на библиотеката.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Луѓето се точкаа уште низ чекална, уморни и нерасположени, излегуваа на перон и пред станица, и пак се враќаа.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Чекалните ни се полни со пациенти, најмногу деца - ученици, а и постари лица, кои се жалат на отежнато дишење, кашлање, а вирозите предизвикуваат и високи температури.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Сета група сега влегува во чекалната.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Грдан чукна на првата врата од ходникот на администрацијата, во која имаше и пепелници до клупите како плукалници во чекална на забна амбуланта, па иако не слушна некој да му одобри да влезе ја притисна кваката и ѕирна внатре.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Но во чекалната нема никого.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ја викав постојано, ги испрашував нејзините пријатели, ја ловев по лифтови, ходници и чекални околу канцеларијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Пред дефинитивно да го напуштам одајчето на Нанчо, неколку вечери преседов во чекалната на станицата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Авионот од Истанбул тукушто пристигна. Патниците, само неколку на број, тргнаа накај чекалната.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Сето ова ако не ги расплакало, тогаш сигурно тоа го направило она што го има во понатамошните мои дневни белешки дека дојдов до таму ако не најдам место каде да спијам книгите ќе ги оставам кај Евтим а по три четири саати ќе преспивам во чекалната на станицата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Завртеа до станица. Таму немаше веќе никој, само двајца парталави сечачи седеа во пустата чекална, загрижени и ќутливи, а наземи дисаѓите нивни се проѕеваа отчаено.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Чекалната е отворена... Ах, добро е!...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Таа ме придружи до чекалната. Тука беше Влатко.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Дали на вистинскиот убиец му се даде втора шанса и пред да се најде откриен па новинарот, од телевизорот во чекалната кај дебелата тетка, однапред ги загуби своите изгледи? - ова не ми беше познато, како ни Смарагдната шума на соништата во која мистично заталкав...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
