заб (м.)
Сепак, некој нѐ гледа, велам и ни се полнат со месо забите и непцата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во насмеаната уста недостасуваат два предни заба. Не од скорбут, од спорт.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Пст! Молкни, - шкрипна со забите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ги стисна забите. Не, грешам, се поправи. Тоа е гавранот со очила.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Стегни ги забите, не туку ѕвекоти.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Три пати подолги ми пораснаа прстите три пати посилно стегнав со забите се наведнав и го префатив вратот на твоите камењари за да те бацам.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Продолжуваше и буден да 'ржи и да чкрта со забите и не ни помислуваше да престане со тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
До пијалаците се – сусамките, печени бадеми, кикиритки што Ескимите не ги виделе ни во сон, прженици од печурки, па и тортата, толку убава што ти е жал да ја чепнеш, а не да и ги наковаш забите.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Падна една зима како мртов месец капна една зима како заклан страв Врвот од забите песни не изостри за голите гранки на погледот но пролетта ја наслути и ронливиот мак на тенката усна на детето на устата барање устата глад Капна таа зима како згазен страв Капна една зима како згасен месец
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Човекот ја одметна забратката и на загореното од сонце и ветришта лице се белнаа јадри заби.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кметот пламна со стиснати заби: - Надвор! Да не те видам повеќе! ... Излетав како удрен со клоца. ***
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Античкиот град молкум
го напуштаме
ги памтиме звуците
на животот
пред катастрофата
и се разбираме
со чкрботот на забите
и случајните крици
кои личат на оние
од мигот на уривањето.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ако седеа мажите в село не ќе им раѓаа женичките џагуриња со големи заби.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тогаш тој рашири насмевка на црното лице и се откри низа убави бели заби.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ако те разјадат некојпат забиве мои на брег ќе те фрлам зошто си си?
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
И доаѓа некој и го вади црвот. И боли, боли, како заб да ти вади.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Таа може в заби да ме земе и кај сака да ме однесе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ние Македонците умееме, ќе можеме да влеземе низ таа врата – ако треба со заби ќе ја отвориме, со остоумноста наша, така што рацете и нозете треба многу малце да сработат, како послушни извршители, активиртаниза целосно дејствување во овој меѓу – период.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ја покри долната усна со беспрекорно рамните заби и не почувствува болка.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе стивне малку болката во забот и пак ќе почне да дупи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
