полјак (м.)
А покрај тоа, на сите нам не можат татковците да ни бидат ни полјаци ни пандури во општината, како што е тоа татко му на Бузо.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ја плаќаше татко му Аврам отштетата и заедно со полјакот и шумарот го следеа каде оди за да не ги запали житата или шумата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Полјакот го фатил и му кажал на бегот чие е.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Таму Полјаците нас децата нѐ сместија во детските домови.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Уште една е останата само на вратата од општината. А за неа најмногу од сите е заинтересиран полјакот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
По земјата имаше послана куп свежа слама, на испреплетените гранки горе на покривот стоеше закачена лејка за вода, останата бездруго уште од полјакот и ништо повеќе.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Последниот нејзин жител – полјакот Аврам, кој што беше страв и трепет за децата што идеа во бавчите да крадат праски умре за време на војната и на негово место не дојде никој.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
На вратата, со врзани раце, се покажа полјакот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Само летно време, играјќи брканица, децата се криеја во неа, а наесен немирникот – ветер кога ќе зашумеше во оголените гранки на тополите, и ги кубеше сламените старечки плеќи, се напињаше да ја одвее, но Аврамовата колиба зачудо долго време се додржа и остана сред бавчите како спомен на страшниот полјак со големи обесени мустаќи.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Екипажот беше романски, медицинските сестри и дел од лекарите беа Полјаци.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Двесте души нѐ исплашија и нѐ нападија со еден плотун како чавките Дервиш полјакот во Бзовичко, та ќе го дочекаме Џавидпаша со две, а може и дваесет илјади души.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Бегот барал да му се плати штетата, па го пратил полјакот така да му рече на Лумана.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Бегот те дере со десеток и со други давачки, па полјакот, па заптии...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Но гледај: зад ќошето од кошарата некој од ненадеж му се фрли зад грбот, го стисна за вратот, а друг му ја грабна пушката и го тресна по муцката. Полјакот згасна. Потаму - што стана, господ би знаел!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Најмногу на полјакот му се оплакува за несреќата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А полјакот си го чеша носот и доверливо вели: - Знам јас кој е, знам.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
И така: згоре-удолу, Џемо полјакот го враќа дома. Ја спружува пушката во скутот и бара зелник со кисело млеко, бара што има и што нема. Сѐ што му сака газот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од некни премногу се измени. Го потфатила истата болест на полјакот: по цела ноќ вооружен се врти околу куќата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Полјакот ќе пукне од бес. По цела ноќ трча по куќата и на секое шушкање извикнува: - Стој!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Но она што тогаш како глувци, Германците како мачки, Полјаците како свињи не го изразив добро, бидејќи стрипот беше во фокус, е дека и Американците како кучиња.
„МАРГИНА бр. 2“
(1994)
