вектор
мн. вектори
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 41369
Големина што се карактеризира со својата бројна вредност и насока, која геометриски се претставува со отсечка, определена по должина и насока.
Примери:
Математичката апстракција дозволува елементите на векторскиот простор да се наречат вектори, иако директно од нив не се очитуваат количественоста и качественоста.
Сите вектори во математиката се разгледуваат во рамките на теоријата на векторски простори, која пак, сама по себе е дел од линеарната алгебра.
Како што зависи векторот на магнетното поле од векторот на електричното поле, така сум зависен и јас од тебе.
Изведенки
векторски прид.
векторскиот
Пример: векторски простор
векторскиот
Пример: векторски простор