паличник
мн. паличници
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 46312
Железниот дел од плугот што ја сече земјата при орање.
Примери:
Паличникот се забодува во неискорнати корења.
Изведенки
1.
палишник м.
мн. палишници
мн. палишници
2.
паличниче ср.
мн. паличничиња
дем.
мн. паличничиња
дем.