колило (ср.)
Сепак ги влечеле колилата оставајќи зад себе меки лепешки и издржувајќи ги животинските патила; луѓето ги хранеле со силата на својата тврдоглавост и со безнадежноста на иднината од која не можела да прожугне ни дива чекутина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ги познав домаќините што ме испратија со свое колило по лесновски камења.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Оние што му се покоруваа на челникот со лузна на лицето стоеја и чекаа немо крај спрегнатиот добиток во колилата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Ќе појдете кон Лесново, ќе го оставите моето колило.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
