кур (м.)
Ми може некој нешто? Ме боли кур. Ти плати?
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Штом е така, си реков, не ви доаѓам па да ве видам кој кур ќе ми закопате без мене.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Тендери фрчат, во мозок нѐ дупчат опортунисти во кабинет чучат полни кафани од утро до пладне студенти учат за курово здравје Има ли спас од поскапо парно редици долги во социјално и ако завршиш катастрофално скапо е дури и во погребално Избави нѐ Оче од банкари алчни себични луѓе и денови мачни избави нѐ веднаш од шалтерска стока до кога каматата Оче ќе скока?
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Секому по малку, колку да не му падне курето од гледање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да бев сигурна дека навистина не ми е мајка ќе ја земев со црнците и ќе беше задоволна. Ќе имаше и кур и пари.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Кога добро ќе размислам, овој народ никогаш и не живеел добро. Ни у турско, ни у бугарско, ни у српско, ни у комунистичко ни денес. Увек курот му бил побитен од кубурот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Секој петок урда јадам. Секој петок кур да јадам.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
- Шо те боли курот за рајата. - На крај ако треба ќе ги спакуеме куферите и ќе му ја дувнеме од оваа свињарија.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Ми отиде младоста, сите дур се напијат кафе. Го боли кур.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Но кој кур ќе ми е компјутер?!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Кур ми дреме, дневница ми стига, конто ми се дига.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Политиката на цензурата во оваа замја отсекогаш ме фрлала во несвест - мислам, во секое време можеше да отидеш на 42. улица и да видиш кур и пичка и цицки и газ колку ти душа сака, а тогаш одеднаш, некој популарен филм беше, заради неколку разголени сцени, етикетиран како неморален.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Да ти ебам пираната, да ти ебам! Тешко пуштал! Од вакви преку кур!
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
И никој нема да го боли кур.
„Курвите на ѓаволот“
од Елена Велјановска
(2013)
„Јас не сум тој, јас не сум интелектуалец, јас не сум дисидент, јас не сум европеец, според тоа моите хемороиди се поинакви, оти секој газ е поинаков, мојот газ е балкански во секој поглед; кур ме боли мене за неговите хемороиди, и така натаму,“ здушено во себе зборуваше Круме Волнаровски и офкаше од болка додавајќи: „Ќе ги искорнам со прсти, нека истече лошата крв со гомната, да се ослободам од оваа мака, од оваа тежина, и така натаму.”
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Вие сте фино возбуден и лесно возбудлив поет, со водени очиња подуени од книжевни пијанства, шетате навечер со рацете во џебови, свиркате, го дразните малото курче, умирате од убавина во догматски дремеж и во лигави рими и од совршено жабја перспектива, ни давате до знаење како се чувствувате и какви планови имате со светот.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
На главната врата од ресторанот таа застана за миг, му ги стави двете раце на вратот на Љубо, се поткрена на прстите како да сака да го бакне, но со ситните прстиња му ја намести јаката на сакото, шепотејќи му: „Изигруваш мангуп, куре едно.”
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Илија велеше: не чини машко да мислее оти може да му падне курето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа што си го знае напамет: - Стомниња, бардиња, грниња, уш, ќукш, ги тера магарињата, натоварени со посатки и само вика: стомниња, бардиња, грниња, купете за умрените, за погинатите, вели, за курово здравје гинеа, за ветер во магла, вели, ама мора нешто да ѝ имаме згрешено на мечката од Москва, стомниња, бардиња, грниња, мора да сме ѝ згрешиле, нѐ има секакви ’рчпали, вели, стомниња, бардиња, грниња, не ни е за џабе налутена мечката, вели, не нѐ гледа за ништо напоречки, вели, стомниња, бардиња, грниња, ни пушти шенци, чкрапји и тавтабици и сега чешај се, ако можеш да се досегнеш, стомнина, бардиња, грниња, вели, нѐ остави да нѐ делат ко варена тиква, ко чајчаре, една велка овему, една велка онему.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дури и го чу како вели -доле нозе боси, горе кур аждаја.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
