лошо (прил.)
Ти велам, команданте, лошо се зборува во рововите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Верувате дека на луѓето лошо им се пишува? Кога сите луѓе би одбиле да одат во војна, тоа е мошне просто, би рекле: „Јас не одам.“
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
„Какво добро може да ти стори еден познат човек меѓу илјада непознати, ако сите освен него, се лошо расположени кон тебе?“, праша Логотетот со парабола умесна, оти ваистина, какво добро може да стори збор еден познат меѓу стотина непознати, како еден воин твој меѓу илјада непријатели?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Вчеравечер уште беше рано Низ калдрми тргнав пеш по градот Та здогледав едно купче збрано Деца, кај цртаат плочка Недалеку од плоштадот Ме понесе патот кон чаршија На мостот лошо реконструиран Човек ко мене пензиониран со жената стојат од каршија Ги поздравив и ми возвратија А кучиња скитници пријателски До следниот мост ме испратија
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Признателност? Па добро, тоа на крајот од краиштата, и не е нешто лошо што човек може да го посакува. Човечки е да посакаш и признателност и фалба.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Таму лошо се хранел и климата за него не била добра.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Чувствувам искреност или извештаченост и лицемерие. Знам кога некој мисли лошо за мене или кога некој се чувствува лошо во себе.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Меѓутоа, Англичаните отсекогаш биле сметани за наративни сликари, што во европски контекст беше сфаќано како лошо и понижувачко. Тоа јас го оспорувам.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Гласот престана и лошо велеше знакот Во спротивна насока од времето летаа птици И црешите што пред тоа фрлија плод изгореа.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Беше многу лошо тоа што мачорот не можеше да зборува.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
А свесна сум дека човек не треба да плаче, зашто од секое лошо има и полошо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лошо разбраните народни идеали само ги зголемуваат народните несреќи, без да му донесат полза на народот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Лошо спиеше откако маќеата се всели кај нив.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
А во манастирот не ни беше толку лошо.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Беше бил многу лошо удрен меѓу ципите, кај што се врзуваат сите жили и корења.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дека многу те милувам, синко Силјане, та затоа ти ја прикажувам оваа приказничка, да се свестиш и да се оставиш од тие лоши другари што те учат на лошо оти може Господ да те стори со секакви лошотии.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Додека застануваше да здивне и да ухне по неколку пати во своите црвени раце, сеќаваше како сѐ уште го проследува онаа парталава прилика на мршарот по него, но сега веќе не мислеше толку лошо за тој ранет волк.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И секој од нив на свој начин му ги објаснуваше кривовштините што ги прави државата (некои тоа го нарекуваа ненародниот систем) и му објаснуваа зошто народот е сиромашен, ненајаден и лошо облечен и дека сите треба да бидат еднакви, сите да имаат работа и плата, а не така како што е сега - ти работи, а некој друг да се богати и богато да живее.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Смислата на зборовите често беше лошо дефинирана.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Да, солзите на навредените целата утрин кобеа лошо над моите Ко трендафил алов црвенеа децата кутри: остро ги укорив своите.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
