нос (м.)
Морнарите нѐ пувкаат, нѐ запрашуваат и го собираат носот, ја вртат главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И не можевме да разбереме дека има црни луѓе со дебели бузи и широки носеви, а и луѓе со коси очи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- А кој си ти, врагу? - се пресече треснувајќи ме по нос.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Штипкањето на студот кое кажуваше дека температурата паднала под дваесеттиот и некој степен го сети само на носот и на горниот дел од образите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И играњето на окото и јадењето на носот и губењето на карти.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ако среде чепкање во носот ги полази некоја зелена или златокрила мува веднаш ќе се обидат да ја плеснат по газ со обете раце како да го упатуваат својот единечен аплауз баш кога не му е време.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Шибна крв од носот и тргнаа светлинки да ми летаат нагоре.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој само фрчи со носот и гази клапчиња змии во водата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја фрли далеку и ме повлече со два прста за нос.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Одеднаш одвратната застојана смрдеа на животните му удри во носот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На полуматурската вечер ја покани на танц, а таа му одговори мавајќи го со топчиња ископани од носот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Војници го навирале носот и им тече ко кладенче.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На речиси стариот начин ги поднамести очилата на носот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тетин ми испушти краток здив низ носот, како да негодува, но не го крена погледот од супата така што не сфатив што всушност сакал да каже.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Го зграпчил за крадечката шија и извлекол нож од објало. И му ја стругнал тртката од носот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Под носот, устата никако не му се затвори, за целото време ја држеше во полунакривена насмевка, та му се гледаа забите, за чудо бели, па и добро подредени.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тоа е старица со црвено лице и со две месести брадавици: на слепоочницата и кај носот.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Во полутемната просторија, што нѐ удри во носот со реа на скапана зелка и помија, немаше многу луѓе.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ќе го пуштам орото, ќе си се потргнам настрана и ќе си речам нешто под носот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога го беше зграпчил за врат, тој со повици ги викнал своите двајца другари, на кои им го препуштил да го држат, а самиот само за миг си ја беше пикнал раката в чизма за оттаму да си го извлече кутичето со тутун, и барем малку да си го освежи својот секогаш измрзнат нос; но тутунот, веројатно, бил од таков вид, каков што не можел да поднесе ни самиот мртовец.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
