овде (прил.)
Боже, зар ни е судено овдека да нѐ јавне староста, што се вели, и сите да нѐ изедначи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И јас за дрво си плачам, што се вели, сум дошла од којзнае каде и, овде, во Сибир, ќе го бранам социјализмот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А што барам таму, вели, зар овдека нема луѓе за спасување.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Колку има за ова овде, колку преговори да нѐ прелажат, колку примки, мамки и замки, што се вели, ама, ајде...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Овдека во сѐ е така.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Овде е полно агенти, вели, сакаат да ме украдат и да ме носат во Америка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Имаме професионалци овде!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Велеше дека овде, ако се негуваат добро, можат дури и палми да никнат.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Овде ние е местото. Гнездо да свиеме. Врати се дома...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Не знам, мојот млад пријател, дали и колку би можел да допре до овие мои размисли за некогашниот Пасаж? (Дури и гласовите на продавачките што некогаш шетаа зад витрините повторно се овде.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Немојте овде да спиете, вели, има диви ѕверови. Повелете во мојата колиба.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Овде не знаат да живеат.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Овде е човек умрен на животи.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
На екраните за евиденција на народот се пренесуваа слики од згрозеноста на лицата на нас кои овде седевме и ништо за тоа таму не знаевме.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
А израсна овде. Го познаваше овој предел уште кога на тоа место имаше ниви со пченка и компири и го гледаше овој предел како се развива.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Мислам дека би било и одвишно овде да тврдам дека нашата живеачка ми се чини многу поприродна во моментите на нејзината разголеност.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Немој така, - ми вели еден Турчин фаќајќи ме под рака. – Проблемот е решлив, - ми вели тој, - само што ишмилет живее овде.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Овде се произведуваат дизел-мотори и одовде се транспортираат многубројни електрични уреди за домаќинствата и мерни и регулациони инструменти за индустријата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Лажго кој не е во состојба да ја прикрие дури ни својата лична отсутност туку глуми дека е овде.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Никогаш не сум можел да живеам во колектив (тоа ја објаснува и потребата овде да не кажам речиси ништо и за моето семејство); дури имам отпор и кон јавните нужници, автобусите и возовите; ми се гади од помислата дека седам на столче или WC шолја на која седеле илјадници пред мене, макар таа да биде и целосно дезинфицирана и стерилизирана.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
