свеж (прид.)
Веќе можеше да се седи надвор иако вечерите беа сѐ уште свежи.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Кревалката е да ја крева маглата од полињата на страстите да не им пречи на сите кои во занес плетат корпи за брање свежи воздишки
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Се собраа токму на време да видат како Ластовицата, одморена и свежа, се одвојува од јарболот и летнува кон север.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Само во твоите прегратки наоѓав сила да се разбудам и да вдишам од свежиот зрак на новото утро.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Денот беше свеж, воздухот чист, полн со мириси на полско цвеќе кои ги носеше ветрот од пелистерските падини.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Рацете на децата трчаат по патот на твојот глас и ги збираат искрите на свежиот поток По жилите на царските мигдали течат водите на младото сонце. Сѐ е создадено.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Имаа и едно чудо кокошарници и секое утро имаа свежи јајца за појадок.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Ти си и утро и ливада, непрочитана книга со заветен наслов кој мириса на среќни луѓе свежи лилјави цветови и топла живеачка;
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Тој ги ширеше градите и дишеше од свежиот планински воздух.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Секое утро ти правев сок од свежо цвекло и морков.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Низ отворените прозорци откај планината вееше свеж и мирислив здив.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ручекот заврши дури доцна попладне, кога првото свежо планинско ветре се извлече од сенчестите кории и се разлеа по ливадите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
По земјата имаше послана куп свежа слама, на испреплетените гранки горе на покривот стоеше закачена лејка за вода, останата бездруго уште од полјакот и ништо повеќе.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Главно зборуваше за својата голема тага, за тоа како ја будат среде сон гласовите на несреќата; го проколнуваше оној „кој му ја фрли смртта в прегратка“; но како што минуваше времето не забораваше да забележи дека нејзин Ролан таму горе сигурно е задоволен бидејќи на неговата могила секој ден осамнува свежо цвеќе.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ќе застане на работ од гребенот. Ќе застане свеж под сенката на топлиот балон.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Можам да се сетам дека само немо и бледо гледав во свежо варосаниот ѕид, притоа губејќи секаков осет за простор и време.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Кога во ровот завладеа црнина - таа се осмели да се исправи и виде како од своите дувла излегуваа момчињата и девојките и опиени од свежиот воздух легнуваа на земјата изорана од гранати.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Те затворив во молк, во својот молк, а еве пак си ми тука како студен кладенец како свежа капачка в треви.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Тогаш уште беа свежи реакциите од сталинистичките монтирани судења во неколку земји од источниот блок.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
За кратко време свежиот воздух го повраќа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
