такси (ср.)
Со истите пари не можеш ни со такси од Центар до Карпош да стигнеш.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Подоцна отидовме со такси до диското и чекавме да нѐ внесат, како да сме некои кој знае какви познати Вип фаци.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Го условив дека ќе дојдеме ако ни го плати таксито до таму, само заради тоа што ме напна да отидам.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Бевме сигурни дека хотелскиот портир воочи дека нарачката за такси ја прими од самиот Јупитер и Јунона.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Пак трчајќи фатив ново такси. На автобуската набрзина земав билет и среќно заминав за Скопје.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Таксистот го одмери Александар од глава до петици, и како да беше почестен што седи до него на совозачкото седиште, а не назад што беше вообичаена пракса при користење на такси.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
На крај се јавив на мајка ѝ на Ило да ми ги прати по такси.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Таа фати такси кон едниот крај на градот, а тој тргна пеш кон спротивниот - дури не си ни закажаа следна средба.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ми се јавува таа после една минута велејќи дека жали зошто не може да најде такси за да ми ги прати влечките.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тој итро го одложуваше викањето такси, со цел што подолго да разговараме.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Се чудев што да правам. Да отидам со такси, помислив, но ми беше страв да не го испуштам автобусот.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
На ракавите моравме да носиме давидова ѕвезда, за да бидат регулирани забраните кои важеа за сите Евреи: повеќе не смеевме да одиме во театар, опера, на концерт; не смеевме да одиме во ресторани и паркови; не смеевме да се возиме во такси; дозволено ни беше да се возиме со трамвај, ама само во задната кола; смеевме да излегуваме од дома, ама само во точно определени часови; телефоните ни беа укинати, а смеевме да користиме само две пошти во градот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ја подигнав раката на првото такси возило кое што беше паркирано покрај самиот излез.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Не бев способна да возам. Нарачав такси.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Иако не можеме без нив. – Повторно со необична леснотија, патникот се истовари од таксито и свиркајќи некоја старинска мелодија („Само еднаш се љуби“!, му текна додека се враќаше во рикверц) се упати кон театарското бифе.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Куќата гостинот ја пронајде лесно, бидејќи таксито го остави пред портата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Експанзијата на брендовите продолжува на автобусите и такси возилата, кои се претвораат во подвижни реклами, „развозувајќи ги патниците наоколу во џиновски чоколади и гуми за џвакање, исто како што Хилфигер и Поло ја претворија облеката во бренд билборди за носење“. 124
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Литро бензин достигна колку 2 литра пиво. Таксито стана луксуз за елита, но затоа точаците останаа со иста цена. Единствениот најисплатлив превоз во крволочното материјално животарење. ***
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Пред влезот стоеше едно такси, постара кола во зелено-бела боја, а најинтересното беше што на возачкото седиште седеше жена.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Поминувајќи со таксито покрај хотелот, отспротива го препознав Стомачето.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
