ут (м.)

Ут со очила свиреше на виолончело на еден цртеж.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Автопат темен кон тебе ме води. Луѓе непознати наоколу дремат како ут на ветер.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Освен шумолењето на лисјата, во воздухот се движеа и други ноќни шумови - ут ќе писнеше, еже ќе зашушкаше во сувата трева, осамен стар лисец ќе залаеше.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Можеби ја посоветува да си го прибере болното место со мек облак. Ајде, умна птицо, малку да си позборуваме, му реков на утот во себе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Мусли бег нема да го испушти Јована да премине на чифлигот Јаузоски, припратен е по него како по свој, го научи турско писмо, го изучи да свири ут и го изучи да го толкува Коранот и му има повеќе доверба од на синовите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Писна ноќна птица, според моја процена ут. Можеби се растажи над месечината.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
А пак еден осамен, невидлив ут, си го прогласив за дворски шут.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Утот уште еднаш писна и ги покри другите шумови. И веднаш, како по спогодба, сѐ стивна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Слетај ми на дланка, му се обратив на утот, пак со мисла.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И токму во часот кога, откако се ослади со локумот, се пресегна по Коранот, се огласија харемкините, некоја свиреше на ут, другите пееја.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Си приспомнав дека никогаш не сум сртенал жив ут.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Го загледа налутено Андона и, прекинувајќи го за миг свирењето, му рече: - Мрдни се бре, ут ниеден... - пак го бутна со лактот во ребрата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ја препознаваа само страста во песните изведувани на непознати инструменти. Утови, дајриња, кануни, баглами, меланхолични чалгии...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Утот остана при своето.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Утот ми одговори на прашањето: Очекувам од тебе сказна. Каква сказна? Прашав немо.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Еден ут во Шумшул- град докажа дека и птиците умеат да разкажуваат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Јас го сакам утот, ама сакам да ја сакам и тамбурата - разбираш?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Покрај него, на миндерот, стоеше разотворена книга со стихови, а малку потаму, скоро поттурнати, еден арапски ут и една тамбура.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој се фати за најблиската гранка, но во мигот над мене писна утот раскажувач, пред тоа во мојата сказна со име Утариус и, божем, славен лекар.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Освен шумолењето на лисјата, во воздухот се движеа и други ноќни шумови - ут ќе писнеше, еж ќе зашушкаше во сувата трева, осамен стар лисец ќе залаеше.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Повеќе