благајник
мн. благајници
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 20410
1.
Тој што раководи со благајната.
Примери:
Началник и благајник.
2.
Тој што прима уплата и врши исплата на парични средства.
Примери:
Обичен благајник со добри плата.
Благајник во училиштето.
Изведенки
благајничка ж.
мн. благајнички
мн. благајнички