обрече
обречат; обречи, обречете; обреков, обрекоа; обрекол, обрекле; (ќе) обречев, (ќе) обречеа; (ќе) обречел; обречен
Вид збор: Глагол, свршен
1.
Даде збор, вети нешто некому.
Примери:
Тој обрече дека ќе ја исполни татковата желба.
Слично со:
вети (св.)
2.
(се обрече) Се обврзе, се заветува некому.
Примери:
Таа се обрече на верност кон бога.
Слично со:
заветува (св.)
Изведенки
1.
обречува несв.
(се) обречуваат
(се) обречуваат
2.
обречување ср.
глаг. им.
глаг. им.
3.
обрекува несв.
(се) обрекуваат
(се) обрекуваат
4.
обрекување несв.
глаг. им.
глаг. им.